σε έχω στην καρδιά μου!!
Α.Φ
Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους ονομάζω «βαμπίρ»τής ψυχής. Έρχονται δίπλα σου , στέκονται αφήνοντας μια γλυκιά αίσθηση…ύστερα παραπατούν ελαφρά κι έρχονται και ακουμπάνε πάνω σου!!! Στήριξε με λιγάκι, ψιθυρίζουν…
Κι εσύ φυσικά το κάνεις. Ανθρώπινα, συμπονετικά….ο καιρός περνάει…δεν παρατηρείς αμέσως περί τίνος πρόκειται....Η στήριξη γίνεται εξάρτηση. Αρχίζει να αναπνέει από την πνοή σου, να βλέπει από τα μάτια σου, να ζει με την ζωή σου, να ονειρεύεται με τα όνειρα σου. Δεν έχεις πλέον δικαιώματα. Δεν δικαιούσαι να πεις την άποψη σου !! πληγώνονται, δεν δικαιούσαι να κάνεις επιλογές- επηρεάζει την ζωή τους, δεν δικαιούσαι χρόνο ξέχωρο από τον χρόνο τους- τους ανήκει..μέσα από αυτόν ζουν, δεν δικαιούσαι να χαίρεσαι για κάτι άλλο την ώρα που συνήθως εκείνοι πονούν, δηλαδή ΠΑΝΤΑ. Νοιώθεις πως πνίγεσαι, δεν μπορείς να αναπνεύσεις.. Κάποιος έχει έρθει και έχει κάνει κατάληψη στη ζωή σου, έχει στηριχτεί στα αγνά σου αισθήματα, στα καλά λόγια που έχεις πει για να νοιώσει λίγο καλύτερα, έχει κολλήσει πάνω σου και αρνείται κατηγορηματικά ότι το κάνει. Μπορεί να αναπτύξει κάθε είδους φιλοσοφία για να σου αποδείξει το αντίθετο. Την οποία προσαρμόζει ανάλογα με τις καταστάσεις…..Εσύ προσπαθείς να εξηγήσεις τρυφερά, βλέπετε υπάρχει ο κανόνας νούμερο 1! «ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ». ΛΑΘΟΣ!!!! Μέγα λάθος. Αυτή η καλοσύνη θα γυρίσει μπούμερανγκ στο ίδιο σας τον εαυτό. Θα την κρατήσουν σαν όπλο, που θα το στρέψουν εναντίον σας τολμώντας μάλιστα να σας αποκαλέσουν υποκριτές!! Και φυσικά υποχωρείτε και πάλι. Μια, μια θα πατήσετε τις νάρκες και τις παγίδες. Πλέον λοιπόν αποφασίζετε πιο δραστικά να απομακρυνθείτε. Τα νεύρα σας έχουν αρχίσει να σπάνε. Συνεχίζουν να ζητούν την απόλυτη προσοχή σας 24 ώρες το 24ωρο. Δεν τούς απασχολούν ωράρια, δεν τούς απασχολούν ανθρώπινοι κανόνες. Εξηγείς ότι θέλεις να στηρίξεις και να βοηθήσεις μα πάνω από όλα χρειάζεσαι να αναπνεύσεις. Μάταια. Έπεσες σε ακόμη μια παγίδα. Αυτό το κόλπο πιάνει για αρκετό καιρό. Κι εσύ καταπιέζεις τον εαυτό σου, μετράς τα λόγια σου, ενώ το τάχα θύμα της ζωής δεν αρκείται ποτέ και σε τίποτα. Όσο πιο πολλά δίνεις τόσο πιο ανεπαρκής αισθάνονται. Ξυπνάς μια μέρα και κατανοείς ότι είναι πολύ κουτό να φαντάζεσαι ότι μπορεί να ευθύνεσαι εσύ για το πώς θα χειριστεί κάποιος άλλος τη ζωή του. Σφίγγεις τα δόντια λοιπόν και αποφασίζεις να μην σε επηρεάζουν ούτε οι ψυχολογικοί εκβιασμοί. Και τότε σκάει η μεγαλύτερη βόμβα πάνω σου. – εσύ φταις για όλα- θα πούνε. Άρα αφού δεν μπορείς να μας στηρίζεις ισοβίως, τι είσαι;Η υπαίτιος για όλα. Κάπου εκεί σε πιάνουν υστερικά γέλια. Δεν πιστεύεις στ αυτιά σου. Ήξερες ότι είμαστε σε ασχημη κατάσταση, να μην μας βοηθούσες αν ήταν να τα παρατήσεις κάποια στιγμή……δικό σου το λάθος…
Εκεί έρχονται και κλείνουν οι ασφάλειες του μυαλού σου. Κλικ!!! Γυρνάνε όλα ανάποδα. Είναι η εποχή που βλέπεις ζητιάνο στο δρόμο και σου έρχεται να τον πλακώσεις στις σφαλιάρες. Αλλάζει η ψυχοσύνθεση σου. Δεν αναγνωρίζεις πια τον εαυτό σου. Δεν αναγνωρίζεις τις ενέργειες σου. Αισθάνεσαι ότι η ψυχή σου σε έχει εγκαταλείψει. Την ρούφηξαν ίσα με το μεδούλι. Δεν σου έμεινε τίποτα να δώσεις. Έδωσες. Γι αυτά που έδωσες δεν ζήτησες ποτέ ανταπόδοση. Το μόνο που ζήτησες ήταν να μπορείς να απολαύσεις και την δική σου ζωή… Ποιος ανόητος εγωιστής φαντάζεται ότι δικαιούται να στο στερήσει αυτό;;; Και όμως….Εκεί κατανοείς την φράση που λέγανε κάποιοι παλιοί. Τους καλούς τους λένε και χαζούς. Κι εσύ παλεύεις να αποδείξεις πια ότι δεν είσαι «κροκόδειλος». Εκεί λοιπόν που είχες κάποια προβλήματα, σαν όλων των ανθρώπων φυσιολογικά και ανεκτά, βρέθηκες να κάνεις αναθεώρηση ζωής, ψυχής, μυαλού… Φυσικά οι περαιτέρω αντιδράσεις καθορίζονται από τα άτομα που παίζουν στην κάθε ιστορία. Συνηθέστερο είναι να βρεθείτε προ εκπλήξεων, όταν τα «βαμπίρ» θα κλαίγονται σε γνωστούς και φίλους σας, για το πόσο άκαρδα και υποκριτικά του φερθήκατε. Κοινός θα προσπαθήσουν να σας εκθέσουν και να σας μειώσουν στα μάτια των υπολοίπων. Με την κίνηση αυτή προσπαθούν είτε να σας επαναφέρουν στην «τάξη» και να καταλάβετε το λάθος σας, λέγοντας σε σας ότι κάπου πρέπει να πουν τον πόνο τους, είτε προσπαθούν απλά να βρούν τον επόμενο τροφοδότη ψυχής. Κι εσείς φυσικά θα βρεθείτε με τελείως διαφορετικά συναισθήματα. Είχατε συμπαθήσει ή και αγαπήσει κάποιους και θελήσατε να βοηθήσετε. Όμως πια δεν μπορείτε να ανεχτείτε ούτε την παρουσία τους. Όλα αυτά που σας λέω είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα. Έψαξα το θέμα όταν πάτησα μια τέτοια νάρκη. Αυτά που σας περιέγραψα ίσως να είναι τα λιγότερα δυνατόν αλλά πιστέψτε με πως αν δεν το ζήσετε, δεν πρόκειται να διανοηθείτε ότι είναι ένας ζωντανός εφιάλτης. Δεν αναθεώρησα βέβαια ποτέ τις απόψεις μου. Δίνω πάντα απλόχερα, νοιάζομαι για όλους και για όλα, μα ήρθε η στιγμή να μάθω επιτέλους πώς να προστατεύω την ψυχική μου ακεραιότητα.Να έχετε ένα πολύ όμορφο βράδυ!!http://http//www.youtube.com/watch?v=FVffUeRb-s0
Δευτέρα, 25 Μαΐου 2009
Η ιστορία μιάς φίλης!!
Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους ονομάζω «βαμπίρ»τής ψυχής. Έρχονται δίπλα σου , στέκονται αφήνοντας μια γλυκιά αίσθηση…ύστερα παραπατούν ελαφρά κι έρχονται και ακουμπάνε πάνω σου!!! Στήριξε με λιγάκι, ψιθυρίζουν…
Κι εσύ φυσικά το κάνεις. Ανθρώπινα, συμπονετικά….ο καιρός περνάει…δεν παρατηρείς αμέσως περί τίνος πρόκειται....Η στήριξη γίνεται εξάρτηση. Αρχίζει να αναπνέει από την πνοή σου, να βλέπει από τα μάτια σου, να ζει με την ζωή σου, να ονειρεύεται με τα όνειρα σου. Δεν έχεις πλέον δικαιώματα. Δεν δικαιούσαι να πεις την άποψη σου !! πληγώνονται, δεν δικαιούσαι να κάνεις επιλογές- επηρεάζει την ζωή τους, δεν δικαιούσαι χρόνο ξέχωρο από τον χρόνο τους- τους ανήκει..μέσα από αυτόν ζουν, δεν δικαιούσαι να χαίρεσαι για κάτι άλλο την ώρα που συνήθως εκείνοι πονούν, δηλαδή ΠΑΝΤΑ. Νοιώθεις πως πνίγεσαι, δεν μπορείς να αναπνεύσεις.. Κάποιος έχει έρθει και έχει κάνει κατάληψη στη ζωή σου, έχει στηριχτεί στα αγνά σου αισθήματα, στα καλά λόγια που έχεις πει για να νοιώσει λίγο καλύτερα, έχει κολλήσει πάνω σου και αρνείται κατηγορηματικά ότι το κάνει. Μπορεί να αναπτύξει κάθε είδους φιλοσοφία για να σου αποδείξει το αντίθετο. Την οποία προσαρμόζει ανάλογα με τις καταστάσεις…..Εσύ προσπαθείς να εξηγήσεις τρυφερά, βλέπετε υπάρχει ο κανόνας νούμερο 1! «ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ». ΛΑΘΟΣ!!!! Μέγα λάθος. Αυτή η καλοσύνη θα γυρίσει μπούμερανγκ στο ίδιο σας τον εαυτό. Θα την κρατήσουν σαν όπλο, που θα το στρέψουν εναντίον σας τολμώντας μάλιστα να σας αποκαλέσουν υποκριτές!! Και φυσικά υποχωρείτε και πάλι. Μια, μια θα πατήσετε τις νάρκες και τις παγίδες. Πλέον λοιπόν αποφασίζετε πιο δραστικά να απομακρυνθείτε. Τα νεύρα σας έχουν αρχίσει να σπάνε. Συνεχίζουν να ζητούν την απόλυτη προσοχή σας 24 ώρες το 24ωρο. Δεν τούς απασχολούν ωράρια, δεν τούς απασχολούν ανθρώπινοι κανόνες. Εξηγείς ότι θέλεις να στηρίξεις και να βοηθήσεις μα πάνω από όλα χρειάζεσαι να αναπνεύσεις. Μάταια. Έπεσες σε ακόμη μια παγίδα. Αυτό το κόλπο πιάνει για αρκετό καιρό. Κι εσύ καταπιέζεις τον εαυτό σου, μετράς τα λόγια σου, ενώ το τάχα θύμα της ζωής δεν αρκείται ποτέ και σε τίποτα. Όσο πιο πολλά δίνεις τόσο πιο ανεπαρκής αισθάνονται. Ξυπνάς μια μέρα και κατανοείς ότι είναι πολύ κουτό να φαντάζεσαι ότι μπορεί να ευθύνεσαι εσύ για το πώς θα χειριστεί κάποιος άλλος τη ζωή του. Σφίγγεις τα δόντια λοιπόν και αποφασίζεις να μην σε επηρεάζουν ούτε οι ψυχολογικοί εκβιασμοί. Και τότε σκάει η μεγαλύτερη βόμβα πάνω σου. – εσύ φταις για όλα- θα πούνε. Άρα αφού δεν μπορείς να μας στηρίζεις ισοβίως, τι είσαι;Η υπαίτιος για όλα. Κάπου εκεί σε πιάνουν υστερικά γέλια. Δεν πιστεύεις στ αυτιά σου. Ήξερες ότι είμαστε σε ασχημη κατάσταση, να μην μας βοηθούσες αν ήταν να τα παρατήσεις κάποια στιγμή……δικό σου το λάθος…
Εκεί έρχονται και κλείνουν οι ασφάλειες του μυαλού σου. Κλικ!!! Γυρνάνε όλα ανάποδα. Είναι η εποχή που βλέπεις ζητιάνο στο δρόμο και σου έρχεται να τον πλακώσεις στις σφαλιάρες. Αλλάζει η ψυχοσύνθεση σου. Δεν αναγνωρίζεις πια τον εαυτό σου. Δεν αναγνωρίζεις τις ενέργειες σου. Αισθάνεσαι ότι η ψυχή σου σε έχει εγκαταλείψει. Την ρούφηξαν ίσα με το μεδούλι. Δεν σου έμεινε τίποτα να δώσεις. Έδωσες. Γι αυτά που έδωσες δεν ζήτησες ποτέ ανταπόδοση. Το μόνο που ζήτησες ήταν να μπορείς να απολαύσεις και την δική σου ζωή… Ποιος ανόητος εγωιστής φαντάζεται ότι δικαιούται να στο στερήσει αυτό;;; Και όμως….Εκεί κατανοείς την φράση που λέγανε κάποιοι παλιοί. Τους καλούς τους λένε και χαζούς. Κι εσύ παλεύεις να αποδείξεις πια ότι δεν είσαι «κροκόδειλος». Εκεί λοιπόν που είχες κάποια προβλήματα, σαν όλων των ανθρώπων φυσιολογικά και ανεκτά, βρέθηκες να κάνεις αναθεώρηση ζωής, ψυχής, μυαλού… Φυσικά οι περαιτέρω αντιδράσεις καθορίζονται από τα άτομα που παίζουν στην κάθε ιστορία. Συνηθέστερο είναι να βρεθείτε προ εκπλήξεων, όταν τα «βαμπίρ» θα κλαίγονται σε γνωστούς και φίλους σας, για το πόσο άκαρδα και υποκριτικά του φερθήκατε. Κοινός θα προσπαθήσουν να σας εκθέσουν και να σας μειώσουν στα μάτια των υπολοίπων. Με την κίνηση αυτή προσπαθούν είτε να σας επαναφέρουν στην «τάξη» και να καταλάβετε το λάθος σας, λέγοντας σε σας ότι κάπου πρέπει να πουν τον πόνο τους, είτε προσπαθούν απλά να βρούν τον επόμενο τροφοδότη ψυχής. Κι εσείς φυσικά θα βρεθείτε με τελείως διαφορετικά συναισθήματα. Είχατε συμπαθήσει ή και αγαπήσει κάποιους και θελήσατε να βοηθήσετε. Όμως πια δεν μπορείτε να ανεχτείτε ούτε την παρουσία τους. Όλα αυτά που σας λέω είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα. Έψαξα το θέμα όταν πάτησα μια τέτοια νάρκη. Αυτά που σας περιέγραψα ίσως να είναι τα λιγότερα δυνατόν αλλά πιστέψτε με πως αν δεν το ζήσετε, δεν πρόκειται να διανοηθείτε ότι είναι ένας ζωντανός εφιάλτης. Δεν αναθεώρησα βέβαια ποτέ τις απόψεις μου. Δίνω πάντα απλόχερα, νοιάζομαι για όλους και για όλα, μα ήρθε η στιγμή να μάθω επιτέλους πώς να προστατεύω την ψυχική μου ακεραιότητα.Να έχετε ένα πολύ όμορφο βράδυ!!http://http//www.youtube.com/watch?v=FVffUeRb-s0
