Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες

26.1.12

Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες

Ήταν μια φορά ένα μικρό αγόρι που του άρεσε πολύ να ζωγραφίζει όλη μέρα. Κι είχε αποκτήσει μεγάλη δεξιοτεχνία στο σχέδιο και το αγαπημένο του θέμα ήταν οι γάτες. Μόνο γάτες ζωγράφιζε, τίποτε άλλο. 

Οι γονείς του δεν έβλεπαν με καλό μάτι την εμμονή του παιδιού τους και αφού μετά από πολλές προσπάθειες δεν μπορούσαν να τον κάνουν να ξεκολλήσει, αποφάσισαν να τον δώσουν σε έναν ιερέα που κατοικούσε ψηλά σε ένα βουνό για να αναλάβει τη μόρφωσή του. Ο ιερέας κακομεταχειριζόταν το μικρό αγόρι, πήρε όλες τις μπογιές και τα πινέλα και του απαγόρευε να σχεδιάζει με κάθε τρόπο, αλλιώς το μικρό αγόρι το περίμεναν σκληρές σωματικές τιμωρίες.

Το αγόρι δεν άντεξε την καταπίεση και κρυφά ένα βράδυ το έσκασε από το ναό. Αλλά στο δρόμο του έπιασε μια φοβερή θύελλα και η τύχη το ευνόησε ώστε να βρει καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Οι κεραυνοί το είχαν τρομάξει τόσο πολύ, που αμέσως κρύφτηκε σε μια γωνία. Η ώρα περνούσε, η θύελλα ολοένα δυνάμωνε και το αγόρι ήταν έτοιμο να λιποθυμήσει από το φόβο του. Σε μια τσέπη του ρούχου του είχε ένα μολύβι, που το είχε κρύψει από τον ιερέα, και μέσα στις αστραπές, που φώτιζαν τους τοίχους, άρχισε να σχεδιάζει τις αγαπημένες του γάτες.

Δεν περνάει πολύ ώρα κι ένας απόκοσμος θόρυβος μέσα στο σπίτι το συντάραξε. Έμοιαζε με ένα δυνατό σούρσιμο κι έβγαζε άγριες στριγγλιές. Το αγόρι αποφάσισε να καταπνίξει τον καινούριο φόβο του και συνέχισε ακάθεκτο να σχεδιάζει γάτες στους τοίχους. Όσο δυνάμωναν αυτοί οι περίεργοι θόρυβοι, άλλο τόσο αποφασισμένο ήταν το αγόρι να σχεδιάσει περισσότερες γάτες, μέχρι που εντελώς αποκαμωμένο από την κούραση αποκοιμήθηκε.

Την άλλη μέρα, η θύελλα είχε κοπάσει, το φως του ήλιου έμπαινε ζεστό από τις χαραμάδες του εγκαταλελειμμένου σπιτιού και το αγόρι ξυπνάει. Ξαφνικά, αντιλαμβάνεται ένα φρικώδες θέαμα μπροστά στα μάτια του. Ένας τεράστιος αρουραίος, όσο το μπόι του, κοίτονταν στη μέση του δωματίου άψυχος, με αίμα να βγαίνει από φρέσκιες πληγές. Τότε κοίταξε γύρω του και αντίκρυσε τις γάτες στους τοίχους που ζωγράφιζε όλη νύχτα να έχουν στα νύχια και τα δόντια τους, το αίμα του απειλητικού ζώου.

Ελεύθερη μεταφορά 

από το ομώνυμο γιαπωνέζικο παραμύθι του Λευκάδιου Χερν