Δες με..!

Δες με..!

09Μαρ 2010

Σε σένα μιλάω....σε σένα που με κάνεις να γελάω...σε σένα που μου δείχνεις εμπιστοσύνη...σε σένα που με
κάνεις να ξεχωρίζω...σε σένα που κάνεις τα κενά μου ανύπαρκτα όταν είσαι μαζί μου...
ΣΕ ΣΕΝΑ!

Άνοιξε την αγκαλιά σου, γίνε πουλί και άπλωσε τα φτερά σου, γίνε λουλούδι κι άνοιξε τα πέταλα σου, γίνε
θάλασσα και πάρε με στο βυθό σου, γίνε άνεμος και πάρε με μακριά....
ΜΑΚΡΙΑ μόνο μαζί σου, με μοναδική βαλίτσα τα όνειρα μας, όνειρα που μαζί μπορούμε να κάνουμε
αληθινά!!

Μη φοβηθείς, μην τρομάξεις, μην κρυφτείς! Το μόνο που θα καταφέρεις έτσι είναι να χάσεις ωραίες
στιγμές...στιγμές που θα σε κάνουν να νοιώθεις πως είσαι ευτυχισμένος,μοναδικός,τυχερός! Όταν η αγάπη
σε καλεί την πόρτα μην την κλείνεις γιατί τα χρόνια γρήγορα παιρνούν καρδιά μου και μόνος σου θα
μείνεις!

ΔΕΣ ΜΕ...είμαι εδώ κοντά σου....περιμένω....περιμένω ,κάνοντας υπομονή, την στιγμή αυτή! Την στιγμή που
τα χέρια σου θα κλείσουν μέσα τους τα δικά μου....την στιγμή που οι αναπνοές μας θα γίνουν ένα...την
στιγμή που θα με κοιτάξεις στα μάτια και θα μου πείς...αυτά που περιμένω καιρό τωρα ν'ακουσω να μου λές!
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω....αλλά θα περιμένω...ίσως να είμαι χαζή...ίσως να είμαι δειλή...ίσως να χάνω τον
χρόνο μου άδικα...ίσως   έτσι να υποφέρω...ίσως και να χαντακώνω τον εαυτό μου...ίσως και να πονάω...

...ίσως όμως να'μαι και απλά ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ! e
Απο τον χρήστη Carpe_diem


www.erwtas-agapi-sevasmos.gr

Tags: ερωτικα γραμματα

Η αγάπη έρχεται σε κύματα....

Η αγάπη έρχεται σε κύματα....

12Μαρ 2010

8-12-2009
Η αγάπη έρχεται σε κύματα ...;
Είσαι ανοιχτός να τη δεχτείς?

Έρχεσαι μέσα στα πάντα ...;.Φεύγεις ...; Απομακρύνεσαι ...; Ξαναέρχεσαι μέσα σε αυτή τη ζωή. Περνάς τα ίδια ή διαφορετικά! Άπειρες στιγμές ...; Άπειρες εμπειρίες ...;
Πέρασες και περνάς θύελλες για να προχωρήσεις ...;
Δεν σου απομένουν πολλά ...; Δεν έχεις άπειρα περιθώρια ...; Δεν θα ζεις για πάντα!
 

Ζεις τη ζωή που σου διάλεξαν
Κοινωνικές πεποιθήσεις ...; τρόποι συμπεριφοράς! Στα δίδαξαν ...; Τα δέχτηκες!!!
Πόσο ακόμα θα αντέχεις να πονάς?
Για πόσο ακόμα δεν θα ακούς τον εαυτό σου?
Έρχεσαι ...; φεύγεις ...; ξανά προχωράς. Ζωή που μοιάζει άδεια ...; ίδια..
Πόσο ακόμα θα ζεις μια ζωή που διάλεξαν οι άλλοι για σένα?
Σου είπαν ακόμα και πώς να αγαπάς!  Κι όταν δεν παίρνεις αυτά που θες πώς να τους φέρεσαι!
Για σκέψου λίγο ...; Εσύ το διάλεξες? Ή απλά έτσι έμαθες?
Ποιος είσαι?
Που πας?
Για ποιο πράγμα ξεχωρίζεις?

Άνοιξε τα μάτια σου!
Βυθίσου στην αλήθεια του εαυτού σου ...; της καρδιάς σου!
Μάθε να αγαπάς!
Μάθε ότι κρατάς καλά κρυμμένο μέσα σου να αφήνεις ελεύθερο να αναπνέει!
Αυτός είναι ο εαυτός σου ...; Η ψυχή σου! Η καρδιά σου!
Άνοιξε την ...; Θα βρεις ένα κήπο γεμάτο λουλούδια.
Χάρισε την .. θα δεις ένα δρόμο φωτεινό γεμάτο χαρές να ανοίγονται μπροστά σου.
Έχεις πολλά να δεις ...; Να εμπνευστείς.. Να δώσεις ...; κι όσα κι αν δώσεις ποτέ δεν στερεύουν.. Όσα κι αν δώσεις πάντα μπροστά σου θα τα βρίσκεις ...;
Πίστεψε την καρδιά σου ...; Άκουσε την ...; Έμπιστεύσου την ...; Εκείνη ξέρει!!!
Ότι ζεις ...; ότι επιλέγεις και σε ελευθερώνει ...; Είναι από την αλήθεια της!
Ότι σε πιέζει, σε δεσμεύει, σε εγκλωβίζει, σε φοβίζει.. Δεν είναι αγάπη.
Ούτε προς εσένα ...; Ούτε για κανέναν!
Αφέσου!!! Ελευθέρωσε ότι πιο πύρινο έχεις μέσα σου.. τον λόγο ύπαρξης σου.. Τη Ψυχή σου.. Την αγάπη!!!!
Μην την φιμώνεις ...;. Δως της χώρο να αναπτυχθεί μέσα σου και αφέσου να αγαπήσεις ξανά ...; και ξανά ...;. Τα πάντα! Μέσα σου και γύρω σου ...; Τους ανθρώπους που συναντάς... Τον εαυτό σου που δεν φροντίζεις αρκετά ...; Τον φίλο σου - εαυτό σου που μαστιγώνεις όποτε κάνει λάθη ...; Τη γη που πατάς, που σε φιλοξενεί κι αγκαλιάζει κάθε σου εμπειρία ...; Τον αέρα που σου δίνει ζωή και σε συνεπαίρνει.
Κάθε τι που ζεις είναι μια ευκαιρία συντονισμού σου με την αγάπη της ψυχής σου του εαυτού σου και μια ευκαιρία να τη κάνεις πράξη ...; Μη τη διώχνεις ...; μη κλείνεις τα αυτιά σου στο κάλεσμά της!

ΜΗΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙΣ
ΚΑΙ ΝΑΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΑΝΤΑΜΟΙΦΘΕΙΣ
ΜΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ ...;
ΑΝ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΑΓΑΠΑΣ!
Απο Ανδριάνα Σταθάτου


www.erwtas-agapi-sevasmos.gr

Tags: ερωτικα γραμματα

Χίλιοι και δυο λόγοι γιατί σ' αγαπώ

Χίλιοι και δυο λόγοι γιατί σ' αγαπώ

15Μαρ 2010

Δευτέρα, 15 Ιουνίου 2009 10:19 πμ


Σήμερα μετά από τόσο καιρό αποφάσισα να σου γράψω τι είναι αυτό που με κάνει κι έχω τρελαθεί μαζί σου. Γιατί σ' αγάπησα. Γιατί σ' αγαπώ κι είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Και παρόλο που ξεκίνησα να σου λέω κάπου πάντα την κόβαμε την κουβέντα και το γυρνούσαμε κάπου αλλού. Κι επειδή τα λόγια φεύγουν και χάνονται σαν τον αέρα ενώ τα γραπτά μένουν, αποφάσισα να σου τα γράψω τώρα που είμαι χαλαρή πίνοντας το τσάι μου. Και ναι, προτιμάς να σου τα λέω όπως θα σου τα πω με την πρώτη ευκαιρία που θα 'χουμε χρόνο μαζί. Να σου τα λέω και να σε κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια, χωμένη μες την αγκαλιά σου. Αλλά θέλω να τα δεις και μαζεμένα να τα καταλάβεις, να τα εμπεδώσεις και γιατί όχι; Να τα εκμεταλλευτείς κιόλας προς όφελος σου. Να με κάνεις να σ' αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το καταφέρεις αυτό καρδιά μου. Ακόμη είναι κι αυτός ένας τρόπος να συνεχίσω και την ερωτική μου εξομολόγηση...
Ξεκινώ λοιπόν χωρίς πολλά πολλά και επί του θέματος. Θέλω όμως να πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Όταν σε γνώρισα, φυσικά και δεν σε αγάπησα με την μία. Κάτι τέτοιο αν έλεγα θα ήταν πέρα ως πέρα ψέμα.Σε ερωτεύτηκα όμως κεραυνοβόλα. Και ναι, με χτύπησε κατακούτελα. Και να σκεφτείς πως δεν πίστευα σ' αυτό που λένε έρωτας με την πρώτη ματιά. Δεν πίστευα καν στον έρωτα. Και το ξέρεις πως αυτό είναι αλήθεια που σου λέω άσχετα αν ανακάλυψα μαζί σου τη ρομαντική πλευρά του εαυτού μου. Από την πρώτη μας κιόλας κουβέντα καταλάβαινα πως κάτι υπήρχε εδώ. Το καταλάβαινες και συ. Δεν ήταν απλά ιδέα μου. Δεν ήταν μόνο το μυστήριο κι η περιέργεια για μια νέα γνωριμία. Κανείς από τους δυο μας δεν έψαχνε για κάτι συγκεκριμένο, για κάποια σχέση.. πόσο μάλλον για έναν θυελλώδη έρωτα. Η χημεία όμως φάνηκε απ' την πολύ πολύ αρχή. Ο τρόπος που απαντούσες σε όλα αυτά που σου έλεγα, η έκπληξη σου για το ποια ήμουν στ' αλήθεια, ο δισταγμός σου να μου μιλήσεις ανοιχτά. Κι όμως έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι. Και όλα αυτά το έκαναν πιο ενδιαφέρον. Και παρόλη την αναστάτωση σου (και την δική μου φυσικά ) που από δυο άγνωστοι μέσα στην ανωνυμία του διαδικτύου. Κι ενώ αυτό και μόνο το γεγονός από την πρώτη φορά κιόλας θα έπρεπε να μας αποτρέψει από το να γίνει οτιδήποτε άλλο μεταξύ μας, ούτε καν δεύτερη κουβέντα και να κάνουμε σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτα κι απλά να το ξεχνούσαμε, την ίδια κιόλας στιγμή το θέλαμε κι οι δυο κόντρα σε κάθε λογική να συνεχίσουμε με κάποιον τρόπο έστω και τυπικά. Το ήξερα και το ήξερες όμως ότι αυτό το ''τυπικά'' δεν θα μπορούσε ποτέ να ισχύσει μεταξύ μας. Το ήξερα πολύ καλά αλλά δεν ήθελα να σταματήσει. Κι όλο αυτό το κρυφτούλι, η αγωνία, το παράνομο, το καινούριο με συνάρπαζε. Αλλά δεν ήτανε μόνο αυτά σε καμμία περίπτωση. Ήταν η χημεία. Η χημεία που τα έκανε (και συνεχίζει να τα κάνει!!! ) όλα τόσο έντονα καρδιά μου. Και χημεία μεταξύ μας υπήρξε από το πρώτο λεπτό. Έτσι ο ενθουσιασμός κι ο έρωτας ήρθαν αμέσως. Δεν τον κατάλαβα στην αρχή. Εφόσον μέχρι τότε δεν πίστευα πως υπήρχε κάτι τέτοιο πως ήταν δυνατόν να πιστέψω ότι συμβαίνει σε μένα; Κι όμως είχε έρθει αμέσως. από το πρώτο κιόλας απόγευμα περίμενα πότε θα έρθει το βράδυ,για να δω τα γράμματα σου να ξεπροβάλλουν στην οθόνη του υπολογιστή. Όταν έβλεπα το εξής "ο χρήστης SotoS πληκτρολογεί τώρα ένα μύνημα" περίμενα με τρελή αγωνία να δω τι θα μου γράψεις τώρα.
Και τα βράδια που μιλούσαμε δεν ξεκινούσαμε αμέσως μόλις έμενα μόνη.Η καψούρα είχε ήδη ξεκινήσει μωρό μου. Και όταν κατάλαβα πως ήμουν ερωτευμένη μαζί σου φοβήθηκα. Φοβήθηκα πολύ. Για τον εαυτό μου. Μέχρι τότε πίστευα πως μπορούσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου. Και να τα κρύβω από τους άλλους γύρω μου. Και το έκανα, το κατάφερνα. Όταν όμως κατάλαβα ότι σε ερωτευόμουν τρελά, κάθε μέρα και περισσότερο φοβήθηκα μήπως δεν μπορούσα πια να τα ελέγχω όπως θα ήθελα.Δέν σου κρύβω μάλιστα ότι σκέφτηκα πολλές φορές να εξαφανιστώ!Από φόβο, φόβο για το μετά, φόβο για μένα. Πίστευα πως θα μπορούσα να το ελέγξω. Αλλά δεν μπόρεσα, δεν τα κατάφερα. ακόμη από τότε ο έρωτας ήτανε τόσο δυνατός, τόσο παράφορος. Μετά απλά αφέθηκα, αφέθηκα τελείως και το είδες.Δενόμουν μέρα με τη μέρα πιο πολύ.Και απλά φοβόμουν. Φοβόμουν πάλι για αυτά που έρχονται και δείλιαζα για αυτά που ήθελα να σου πω αλλά δεν τολμούσα να ξεστομίσω. Ναι, κι εγω το ένοιωθα από τότε αλλά δεν τολμούσα να στο πω. Και εκείνα τα διαστήματα που έλειπα,νόμιζα πως δεν θα σε δω ξανά,πως όλα είχαν τελειώσει μεταξύ μας πριν καν ακόμα αρχίσουν,πριν ποτέ να μπορέσω να σου πώ όλα όσα πάντα ήθελα, τότε το κατάλαβα για τα καλά... Μία και καλή που λένε. Και παρόλο που είχα αποφασίσει να κάνω μία ακόμη προσπάθεια για να σώσω αυτό που είχα μέχρι τότε και σου το είπα και αργότερα, κατάλαβα εκεί πως ήταν από την αρχή καταδικασμένη. Αφού εσύ ήσουν αυτός που στ' αλήθεια αγαπούσα, αυτός για τον οποίον είχα χάσει το μυαλό μου...

Πώς έγινε όμως αυτό; Γιατί σ' αγάπησα; Γιατί σ' αγαπώ και τώρα; Γιατί θα σ' αγαπώ κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ;


Σ' αγαπάω...
γιατί είσαι ακριβώς έτσι όπως είσαι.
γιατί είσαι ενθουσιώδης, παθιάζεσαι με το καθετί ,το πιο παραμικρό.
γιατί εκτιμάς ακόμη και το δευτερόλεπτο που περνάμε μαζί.
γιατί μου δείχνεις συνεχώς το πόσο πολύ μ' αγαπάς.
γιατί τα μάτια σου λάμπουν όταν με κοιτάς.
γιατί δεν χορταίνεις να με φιλάς.
γιατί δεν φοβάσαι τίποτα όταν είσαι μαζί μου.
γιατί έχεις δύναμη.
γιατί έχεις πίστη.
Σ' αγαπάω...
γιατί είσαι ζηλιάρης. Ποτέ δεν το είχα νοιώσει αυτό το συναίσθημα, το πως είναι να σε ζηλεύει κάποιος. Στην αρχή μου φαινόταν κάπως είναι η αλήθεια, μπέρδευα την έννοια της ζήλειας με την έννοια της εμπιστοσύνης και όντως είναι πολύ λεπτή και μικρή η διαφορά τους αλλά με τον χρόνο κατάλαβα πως το αίσθημα της δικής σου ζήλειας πηγάζει από τον έρωτα, την αγάπη που μου έχεις. Και μου αρέσει αυτό όσο κι αν δεν στο 'χω ποτέ παραδεχτεί. Ναι, μου αρέσει που με ζηλεύεις, αυτό σημαίνει πως με θες τόσο πολύ που με διεκδικείς.
Σ' αγαπάω...
γιατί όλα μαζί σου δείχνουν πιο όμορφα, πιο χρωματιστά, πιο μυρωδάτα. Όταν είμαι δίπλα σου όλες οι αισθήσεις μου είναι τεταμένες και γεύομαι, μυρίζω, νοιώθω τα πάντα πιο έντονα.
γιατί ότι και να κάνω δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι, οι στιγμές που έχω περάσει μαζί σου μου έχουν μείνει αξέχαστες, είναι τόσο δυνατές.
γιατί το ξέρω πως τα καλύτερα έρχονται καρδιά μου. Αυτά που έχω βιώσει μαζί σου δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έρχονται. Αυτά είναι τα καλύτερα και τα περιμένω, τα θέλω, τα επιδιώκω και δεν θα σταματήσω να το κάνω. Να τα κυνηγάω μέχρι να έρθουν.
Σ' αγαπάω...
γιατί σου αξίζει. Σου αξίζει να σε αγαπήσουν δυνατά, έτσι όπως αγαπάς εσύ χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς, χωρίς πισωγυρίσματα.
γιατί είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Είσαι ότι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί στη ζωή μου και δεν πρόκειται να σε αφήσω να μου φύγεις.
γιατί το ξέρω πως δεν μπορεί άλλος να μ' αγαπήσει, να μ' ερωτευτεί όπως εσύ, να μου δώσει τα πάντα και στον μεγαλύτερο βαθμό όπως το κάνεις εσύ, γι αυτό είμαι σίγουρη.
γιατί είσαι ο φύλακας άγγελος μου. Με προσέχεις και θες να με περιποιείσαι, να με φροντίζεις.
γιατί είσαι ο πασάς μου. Γιατί θέλω και γω να σε προσέχω και να σε κανακεύω, να μην σου χαλάω χατίρι, να μην σε στεναχωρώ, να μην σε πληγώνω, να σε κάνω να νοιώθεις κάθε στιγμή υπέροχα.
γιατί είσαι το μωρό μου. Μαζί σου μου βγαίνει και μένα ένα αίσθημα ευθύνης. Ναι, νοιώθω υπεύθυνη για σένα και επιδιώκω να σε φροντίζω, να σε περιποιούμαι, να σε χαϊδεύω, να σε παίρνω στην αγκαλιά μου και να σου λέω πως όλα θα πάνε καλά μην φοβάσαι.
Σ' αγαπάω...
γιατί χωρίς εσένα δεν ζω, απλά υπάρχω. Όταν είμαι μακριά σου έρχονται στιγμές που νομίζω πως δεν μπορώ να αναπνεύσω, πως πνίγομαι, πως όλα όσα υπάρχουν γύρω μου πέφτουν και με πλακώνουν, πως δεν μπορώ να αντιδράσω όσο και να θέλω, πως είμαι αδύναμη και ανήμπορη να λειτουργήσω χωρίς εσένα. Γιατί ό,τι και να κάνω, ό,τι και να λέω, με όσους ανθρώπους κι αν έχω γύρω μου δεν μπορώ να υποκαταστήσω την έλλειψη σου. Τίποτα δεν έχει αξία, τίποτα δεν έχει νόημα, τίποτα δεν έχει σειρά κι ακολουθία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσια υποκατάστατα, ανοησίες για να απασχολούν το μυαλό και να βοηθούν απλά για να περάσει ο χρόνος
Σ' αγαπάω...
γιατί στα μάτια μου είσαι ο πιο όμορφος άντρας του κόσμου. Νοιώθω υπέροχα όταν κυκλοφορώ μαζί σου, δεν σου το έχω πει αλλά έτσι είναι. Νοιώθω περήφανη γι αυτό που έχω, δεν έχω ανάγκη να κοιτάξω τίποτα άλλο γύρω μου.
Σ' αγαπάω...
γιατί πιστεύω και γω πως ταιριάζουμε και εμφανισιακά και γενικότερα από όλες τις απόψεις, παρόλο που δεν μοιάζουμε και τόσο. Δεν χρειάζεται να μοιάζουμε για να 'μαστε μαζί, οι μικρές διαφορές μας είναι που δίνουν γεύση στην σχέση μας. Μια γεύση ξεχωριστή, μοναδική, δική μας.
Σ' αγαπάω...
γιατί μαζί σου μπορώ να επικοινωνήσω καλύτερα απ' ότι με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Γιατί μπορώ να σου μιλήσω για ο,τιδήποτε, για όποια ανοησία μου κατέβει στο κεφάλι και συ με ακούς σαν να σου λέω τις πιο μεγάλες σοφίες του κόσμου.
Σ' αγαπάω...
γιατί προσέχεις ό,τι σου λέω. Μ' ακούς και μου δίνεις σημασία. Δίνεις αξία σε όλα, στο πιο παραμικρό, αλλά δεν τα καταπίνεις όλα αμάσητα. Μου αρέσει που έχεις δική σου άποψη σε πάρα πολλά θέματα και την υποστηρίζεις.
Σ' αγαπάω...
γιατί είσαι ανοικτός άνθρωπος, δεκτικός σε νέα πράγματα, σε νέες καταστάσεις. Γιατί δεν είσαι ξεροκέφαλος και επίμονος περισσότερο απ' όσο πρέπει.
Σ' αγαπάω...
γιατί μαζί σου μπορώ και ανοίγομαι, δεν νοιώθω άσχημα όταν το κάνω. Περνώντας ο καιρός θέλω ολοένα και περισσότερο να είμαι πιο ανοιχτή μαζί σου, πιστεύω πως είναι απαραίτητο για να είμαι καλά και να μπορώ να επικοινωνώ μαζί σου. Γιατί μαζί σου μπορώ να κλαίω, και το κάνω όλο και πιο πολύ, και να μην ντρέπομαι, να μην φοβάμαι, να μην νοιώθω άσχημα. γιατί μπορείς και κλαις και συ μαζί μου και δεν κολλάς να το κάνεις μπροστά μου φοβούμενος μην σε παρεξηγήσω, σου βγαίνει αυθόρμητα τις περισσότερες φορές από ευτυχία και δεν το καταπιέζεις ούτε και προσπαθείς να κρυφτείς.
Σ' αγαπάω...
γιατί μπορώ και περνάω τις φρίκες μου μαζί σου. Γιατί από τότε που σε γνώρισα είναι ολοένα και λιγότερες και μαζί σου λιγότερο επίπονες και περνούν πιο γρήγορα. Γιατί έχω φτάσει στο σημείο και εκεί που ήθελα να περνάω κάποια πράγματα μόνη μου, τώρα μου είσαι απαραίτητος ακόμη και γι αυτό. Δεν μπορώ να διανοηθώ να περάσω κάτι παρόμοιο ξανά χωρίς εσένα.
Σ' αγαπάω...
γιατί εξακολουθείς να με κάνεις να νοιώθω μοναδική. Ναι, στο λέω πολλές φορές και θα σου το λέω συνέχεια. Για σένα είμαι μοναδική και φαίνεται, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή είτε είμαστε μαζί είτε μακριά ο ένας από τον άλλον.
Σ' αγαπάω...
γιατί δεν μπορώ να τελειώσω με τίποτα αυτό το ρημάδι το γράμμα..
γιατί συνεχώς βρίσκω καινούριους λόγους για να σ' αγαπάω..
γατί είναι αμέτρητοι αυτοί οι λόγοι..
γιατί σκέφτομαι κάποιον από όλους αυτούς και ξεχνάω άλλους πόσους..
Σ' αγαπάω...
γιατί πιστεύω πως είσαι δώρο Θεού για μένα.
γιατί είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα, που είσαι μέσα στην ζωή μου, που μ' αγαπάς τόσο πολύ..
Σ' αγαπάω...
γιατί δεν θες να ακούς το ευχαριστώ για το δώρο που μου χάρισες.
γιατί δεν μπορώ παρά να σου το λέω, να στο φωνάζω κάθε μέρα.. Σ' ευχαριστώ..

Σ' ευχαριστώ..

Σ' ευχαριστώ..


olaautapoueixastomyalo.blogspot.com
 
 

Tags: ερωτικα γραμματα

Mια καληνύχτα....

Mια καληνύχτα....

16Μαρ 2010

από Diavolitsa

Νίκη

Ημ/νία: 14-09-2004 Ώρα:     12:40 Ήθελα απλά να σου πω μια καληνύχτα ...;. Μα δεν θα την ακούσεις. Ήθελα ν'αφησω ένα φιλί στην άκρη των χειλιών σου ...; Μα δεν θα το νιώσεις. Ήθελα ν' αγγίξω τα μαλλιά σου ...;. Να χαθώ στο βάθος των ματιών σου, Να περπατήσω πλάι σου σ' ένα καταπράσινο δάσος. Μα χάθηκε το φως του ήλιου και σκοτείνιασαν τα φυλλώματα του δάσους ...;. Δεν βλέπω στο σκοτάδι το χρώμα των ματιών σου. Δεν νιώθω την παρουσία σου δίπλα μου ...;. Τεραστία η απόσταση μακραίνεις και πως Ν' αφήσω ένα χάδι στα μαλλιά? Δεν θ' ακούσεις την καληνύχτα ...;. Δεν θα νιώσεις το φιλί ...;. Δεν θα δεις το δάκρυ απ τα δικά μου μάτια. Μα θα δώσω στον αέρα μιαν ευχή, με την ελπίδα να τη φέρει κοντά σου. Όπου κι αν είσαι, άγγελε μου Να χτυπά η καρδιά σου με το σωστό ρυθμό, ένα χαμόγελο να είναι χαραγμένο στα χείλη σου. Κι όταν κοιμάσαι τα ποιο όμορφα όνειρα να ταξιδεύουν μέσα στα μάτια σου. Όνειρα για ότι όμορφο θα έρθει στη ζωή σου! Κι όταν ξυπνήσεις καρδιά μου, όλα να είναι αληθινά ...;. Θα εύχομαι γι' αυτό , θα προσεύχομαι για σένα. Καληνύχτα. Σ' αγαπώ. Απο μένα ...Για σένα... Ακανονιστος ο χτυπος της καρδιας μου, ακολουθει το χτύπο της δικης σου. Δεν θα μπορουσε να είναι διαφορετικα. Χτυπα για σενα! Ταξιδευει η σκεψη μου, τυλιγετε γυρω από σενα, χανετε μεσα στο φως των ματιων σου. Το φως που ειδα να παραμεριζει το σκοταδι και να ... Το καταπρασινο δασος, γεματο με το χρυσαφι φως του ηλιου να διωχνει τις σκιες! Και περπατησα διπλα σου, αγγιξα τα μαλλιά , ενιωσα τη ζεστασια της παρουσιας σου διπλα μου. Ακουσα το χτύπο της καρδιας σου, ακουσα τον ηχο της φωνης σου! Καρδιά μου ειμαι εδώ σ'αγαπω! Nίκη

Tags: ερωτικα γραμματα

Στο ρυθμό της βροχής.....

Στο ρυθμό της βροχής.....

Κοιτάζω έξω πάλι το γκρίζο της βροχής.
Κι ο ήχος της ...;. ποτέ απαλός και ποτέ δυνατός ...;
Και η ψυχή μου ...;παράξενο ??? εναρμονίζετε μαζί της.
Μελαγχολικός μα και γλυκός που είναι ο καιρός!
Έτσι όπως νιώθει η καρδιά μου έχει αφεθεί στο ρυθμό της βροχής.
Ακολουθεί την κάθε δακρυσμένη σταγόνα που κυλά απαλά, πέφτει στη γη και χάνετε.
Μη καρδιά μου ...; ...;. Μην αφεθείς να σε πάρει μαζί της ...; μη χαθείς ...;.
Μείνε εδώ.
Ίσως κάποιος ...;..κάποια στιγμή σε χρειαστεί.
Βρες τη δύναμη ...;.
Ίσως κάποια στιγμή να έχει ανάγκη τον χτύπο σου.
Ίσως χρειαστεί κάπου να στηριχτεί ...; ...; ...; ...; ...;.
Ίσως.
Μείνε καρδιά μου.
Μην πας με τη σταγόνα της βροχής ...;.. μη χαθείς.
Παράξενα που νιώθω ...;..
Πόσο θα ήθελα να ήμουν μια σταγόνα ...; ...;κι ας χαθώ!


ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΕΝΑ

ΝΙΚΗ


ETΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ....*ΣΤΟΚ...!!!

Tags: ερωτικα γραμματα

Σ'ΑΓΑΠΩ..

Σ'ΑΓΑΠΩ.... Δευτέρα, 15 Ιουνίου 2009 10:41 μμ

28Μαρ 2010

1

Σ' αγαπώ ...;γιατί είσαι το άλλο μου μισό !
Σ' αγαπώ ...;είμαι έτοιμη να κάνω θυσίες !
Σ' αγαπώ ...;.γιατί σε νοιάζομαι , ενδιαφέρομαι για σένα!
Σ' αγαπώ ...;.γιατί θέλω να είμαι συνεχώς κοντά σου!
Σ' αγαπώ ...;και θα είμαι εκεί, κάθε στιγμή που με χρειάζεσαι!
Σ' αγαπώ ...;χωρίς ανταλλάγματα!
Σ' αγαπώ ...;και δεν θέλω να αλλάξεις, μου αρέσεις έτσι όπως είσαι!
Σ' αγαπώ ...;..έτσι χωρίς όρους ...;χωρίς σύνορα ...;.χωρίς τα πρέπει και τα γιατί!
Σ' αγαπώ ...;.γιατί δίνεις ζωή στην ζωή μου !
Σ' αγαπώ ...;.και δεν έχω αλλά λόγια να στο πω, να σου το εκφράσω ...;.παρά μόνο να ...; νιώθω , νιώθω ότι πιο πολύ σ' αγαπά η καρδιά μου

olaautapoueixastomyalo.blogspot.com

Tags: ερωτικα γραμματα

Αν... Κίπλινγκ .....ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥς

Αν... Κίπλινγκ .....ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥς

Αναρτήθηκε από liza στις 8/02/2009
Αν... Κίπλινγκ: "Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρο σου όλοι
το ' χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα,
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου,
όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή,
Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν' αποσταίνεις,
ή Αν και σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα,
ή Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει,
κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,
Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις
και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς,
Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη
από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει,
ή να θεωρείς όλα αυτά οπού 'χεις της ζωή σου αφιερώσει, τσακισμένα,
και πάλι ν' αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ' ένα σωρό όλα εκείνα που 'χεις κερδισμένα.
Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς,
και να χάσεις, και κείθε που έχεις ξεκινήσει πάλι ν' αρχινήσεις
κι ούτε μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν' αναγκάσεις
πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,
κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα
δε έχει μέσα σου απομείνει
εξόν από τη θέληση που τους μηνά: «Βαστάτε!»

Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου,
Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,
Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος
και την γαλήνη σου την πρώτη να ξαναβρείς, δικιά σου τότε θα ' ναι η Γη
κι όλα εκείνα πλου κατέχει, και ό,τι αξίζει πιο πολύ-
Άντρας σωστός τότε θε να 'σαι, γιε μου!

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ...ΑΓΑΠΗ...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ 

Δεν έχω άλλη υπομονή δεν έχω που να ταξιδέψω

μου περισσεύει μια ζωή δεν έχω που να την ξοδέψω

χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω

 Με χάδια πρόστυχα φτηνά εγώ δεν πρόλαβα να παίξω

πάνω σου μόνο μια φορά σαν δάκρυ πρόλαβα να τρέξω

χειμώνιασε και μ΄άφησες απ' έξω

 Αγάπες έρχονται και πάνε παίζουν μαζί μας σαν παιδιά

αγάπες που μας ξεπερνάνε κι ύστερα γίνονται πουλιά

έλα, απόψε βάλε τα καλά σου

έλα, απόψε ντύσου γιορτινά

έλα, έλα και πάρε με κοντά σου

έλα, και μη με δώσεις πουθενά

 Δεν έχω άλλη υπομονή δεν έχω δρόμο να διαλέξω

μέσα μου ουρλιάζει μια φωνή χωρίς εσένα πως ν' αντέξω

χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω

 έλα, έλα και πάρε με κοντά σου

έλα, και μη με δώσεις πουθενά!!!

Αναρτήθηκε από florans στις 9:31 π.μ.

Με λένε Πάθος... Με λένε Έρωτα..

Με λένε Πάθος... Με λένε Έρωτα..

5 σχόλια Πέμπτη, 23 Οκτωβρίου 2008

Περπατώντας στο ήσυχο στενό σοκάκι του πανέμορφου αυτού μεσαιωνικού πέτρινου χωριού - καστροχώρι το λένε, σαν από παραμύθι κάτι, οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες...

Το τεράστιο φεγγάρι του Αυγούστου έλουζε με το φως του κάθε σπιθαμή στο διάβα του. Οι σκιές φεύγανε, διαδέχονταν η μια την άλλη, ίσως από το αλκοόλ που είχα στις φλέβες μου... Οι εικόνες περνούσαν μπροστά μου σαν φλας-μπακ από αισθηματική ταινία... Δεν είδα αυτή τη πέτρα που ήταν κάτω! Σκόνταψα! Συνήλθα μετά -δε ξέρω πόσο καιρό μου πήρε- και ήμουν αρκετά ζαλισμένος... Θυμήθηκα τον κρότο που έκανα καθώς το κορμί μου έπεφτε στο πέτρινο σοκάκι. Πιάνω το κεφάλι μου, είχε λίγο αίμα από το χτύπημα...

Ξαφνικά μπροστά μου βλέπω μία ανήλικη κοπέλα να με κοιτά με μάτια που έλαμπαν... Τρόμαξα από το βλέμμα της, αλλά σαν κάτι να με μαγνήτιζε σ' αυτή τη κοπέλα. Πήγα κοντά της και τη ρώτησα να μου πει τ' όνομα της, λες και κάποιος άλλος είχε βάλει τις λέξεις αυτές στο στόμα μου: « Με λένε Πάθος. », μου λέει και χωρίς να το πολυκαταλάβω σαν να έγινε όλη ένα τεράστιο φως. Και με μια κίνηση αστραπής στη κυριολεξία, αυτό το φως μπήκε μέσα μου... Η κοπέλα είχε εξαφανιστεί... Το μόνο που ένιωθα ήταν την φωτεινότητα στο σώμα μου! Είχα την Πάθος μέσα στο κορμί μου κι άρχισα να τρέχω σαν τρελός... Μάλλον, με είχε κυριεύσει το πάθος...

Τελείως ξαφνικά, καθώς έτρεχα και φεύγοντας μακριά μέσα από το λαβύρινθο του καστροχωριού, βλέπω μπροστά μου μια λίμνη... Μια νέα γυναίκα, σαν άγγελος ήταν, κολυμπούσε γυμνή... Το κορμί της ήταν θεϊκό καθώς λουζόταν από το νυχτερινό φως του φεγγαριού! Πανσέληνος ήταν... Τα μαλλιά της ήταν μακριά, χρυσαφένια και έλαμπαν, τα χαρακτηριστικά της έντονα... Ααχχχ, πόσο την ήθελα κι έβγαλα έναν αναστεναγμό... Βγάζω τα ρούχα μου και χωρίς να το πολυσκεφτώ πέφτω στη λίμνη κολυμπώντας προς το μέρος της! Αμέσως πήγα κοντά της και τη ρώτησα παθιασμένα να μου πει τ' όνομα της, λες και κάποιος άλλος είχε βάλει τις λέξεις αυτές στο στόμα μου για δεύτερη φορά: « Με λένε Έρωτα. », μου λέει και με φιλάει τόσο ερωτικά όσο δε με είχαν φιλήσει ποτέ ξανά... Το φιλί της ήταν το καλύτερο που είχα νιώσει ποτέ! Ήταν σα να φιλούσα για πρώτη φορά... Το σώμα της τέλειο για τα μάτια μου... Ήταν σαν για πρώτη φορά να άγγιζα γυναικείο κορμί... Όλα ήταν σαν να γίνονταν για πρώτη φορά! Κάναμε έρωτα ασταμάτητα και ένιωθα να πετώ στα ουράνια. Όταν ξαφνικά όπως και με την ανήλικη κοπέλα την Πάθος, η Έρωτας έγινε μια τεράστια λάμψη που μπήκε κατευθείαν στην καρδιά μου κι άρχισε να χτυπάει σαν τρελή... Ξεκίνησα να κολυμπάω μανιασμένα, να μη ξέρω τι κάνω... Έκανα μακροβούτια, κολυμπούσα, κολυμπούσα... Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει... Άρχισα να κουράζομαι και ένιωσα τα πόδια μου βαριά... Μάλλον με είχε κεραυνοβολήσει ο έρωτας... Η λίμνη είχε αρχίσει να με καταπίνει...


Μετά από κάποια λεπτά - ώρες, μέρες, μήνες ή χρόνια άραγε;;;, δε ξέρω!!! - συνήλθα και βρήκα τον εαυτό μου ξεβρασμένο σε μια παραλία... Κάτω μακριά στον ορίζοντα έβλεπα τον ήλιο να ανατέλλει... Η παραλία αυτή έλαμπε, ήταν με βότσαλο, όχι πολύ ψιλό, και το αχνό φως του ήλιου την έκανε πολύ όμορφη, σαν ένα μαργαριτάρι που στόλιζε τη θάλασσα γύρω - γύρω... Ώωωωω, αυτή η θάλασσα... Ήταν να την πιεις στο ποτήρι, τα νερά της ήταν ήρεμα, καταγάλανα, η αίσθηση του νερού στα πόδια δροσερή... Η ωραιότερη θάλασσα που είχα δει ποτέ... Σαν να έβλεπα για πρώτη φορά θάλασσα στη ζωή μου ολάκερη... Ήταν ομολογουμένως, όλες οι αισθήσεις μου συμφωνούσαν σ' αυτό, το ομορφότερο μέρος στο οποίο είχα βρεθεί έως τώρα! Σαν να είχα γεννηθεί εκείνη τη στιγμή και ήμουν στον Παράδεισο...

Ήμουν έτοιμος να κολυμπήσω όταν με την άκρη του ματιού μου, βλέπω μια γυναίκα να παίζει ανέμελα στη παραλία φτιάχνοντας σπιτάκια με τα βότσαλα, σαν το καστροχώρι που είχα βρει την Πάθος - κάτι τέτοιο σα να μου θύμισε, και στην άκρη αυτών των σπιτιών έφτιαξε μια μικρή λιμνούλα φαίρνωντας νερό από τη θάλασσα - σα τη λίμνη που είχα βρει την Έρωτα... Τα μαλλιά της μακριά με όλων των λογιών τα χρώματα να τα στολίζουν, το δέρμα της φαινόταν απαλό, ενώ το φόρεμα που φορούσε λες και ήταν από όνειρο βγαλμένο: απλό κατάλευκο με κεντήματα στο μπούστο, στα μανίκια και στο κάτω μέρος του φορέματος της, με χρώματα του γαλάζιου της θάλασσας και του μπλε του ουρανού ολόγυρα να στολίζουν με τις κλωστές τους τα κεντήματα του... Τα στολίδια της απέριττα, με το ασήμι να στολίζει με τα χρώματα του το δέρμα της και τις αποχρώσεις του γαλάζιου να είναι διακοσμημένες οι πέτρες των κοσμημάτων της... Τα λεπτά μακριά της δάχτυλα να ανασηκώνουν τα πεσμένα της μαλλιά ενώ τα πόδια της να είναι γυμνά πάνω στα βότσαλα... Τα μάτια της να με κοιτούν με καλοσύνη...

Την πλησιάζω κι εκείνη προτού φτάσω εκεί και χωρίς να προλάβω να πω το παραμικρό, μου λέει πως με είχε σώσει από βέβαιο πνιγμό! Φτάνοντας κοντά της είδα πως ήταν η ομορφότερη γυναίκα που είχα δει στο κόσμο, πολύ πιο όμορφη από την ανήλικη Πάθος που είχα γνωρίσει για μια στιγμή και λίγο πιο όμορφη από τη νέα γυναίκα την Έρωτα που είχα γνωρίσει λίγο αργότερα... αλήθεια για πόσο δε θυμάμαι... Ήταν ο ανατέλλων ήλιος, ήταν το λαμπερό φως, ήταν το γαλάζιο της θάλασσας και το μπλε του ουρανού, ήταν τα πάντα στα μάτια της, όλο της το βλέμμα άξιζε κάθε θυσία για χάρη της... Πλησιάζοντας ακόμα πιο κοντά κατάλαβα πως δε μπορούσα καθόλου να διακρίνω την ηλικία της. Αλλά όταν τα βλέμματα μας έφτασαν τόσο κοντά και μπορούσα με κάθε λεπτομέρεια να δω τα χαρακτηριστικά της, τότε κατάλαβα πως έμοιαζε με κάποια που είχα γνωρίσει στο παρελθόν... Ναι, ναι έμοιαζε με την Πάθος... Μα όταν την ξαναείδα ακόμα καλύτερα, είδα πως έμοιαζε και με την Έρωτα... Προς στιγμή ταράχτηκα!

Εκείνη διαβάζοντας τη σκέψη μου και καταλαβαίνοντας την αγωνία και την ανησυχία μου, μου είπε να μη ταράζομαι θα μου έλεγε όλη την αλήθεια! Για ποια αλήθεια άραγε μου μιλά, άρχισα να σκέφτομαι... «Η Πάθος» μου λέει «είμαι εγώ όταν ήμουν μικρούλα και λίγο αργότερα όταν ενηλικιώθηκα έγινα η Έρωτας που συνάντησες στη λίμνη.» Μου είπε επίσης να μην ανησυχώ δε της χρωστώ καμιά υποχρέωση επειδή μ' έσωσε από βέβαιο πνιγμό... Το μόνο που μου είπε ήταν πως μ' ευχαριστεί που την άφησα να μεγαλώσει, να γίνει δυνατή και έτσι να μπορέσει να με σώσει... Αλλιώς μικρή και ανήλικη, όπως ήταν Πάθος ή κι αργότερα άπειρη, όπως ήταν Έρωτας, δε θα τα είχε καταφέρει... Εξάλλου τώρα είχε τη Γνώση, τη Συνείδηση, όλου του κόσμου τα καλά Συναισθήματα, σύμμαχο της το Χρόνο και την Εμπιστοσύνη κερδίσει, για να το κάνει αυτό... Με ένα νεύμα του κεφαλιού μου συμφώνησα κι εγώ κοιτώντας μέσα στα μάτια της χωρίς να πω λέξη! Η Σιωπή είναι μαγεία πολλές φορές... Πόσο πολύ ένιωσα την Αλήθεια της μέσα μου! Ναι, ναι... τώρα πια ήταν και η δική μου Αλήθεια αυτή...

Πήγα κοντά και τη φίλησα, ακόμα τη φιλώ, πάντα την έχω στο μυαλό μου, στη καρδιά μου, στη σκέψη και τη ψυχή μου... Τ' όνομα της δε χρειάστηκε να το ρωτήσω... Μου το είχε πει με τα φιλιά της... Ναι, ήταν δίπλα μου, ήταν μέσα μου... Την έλεγαν Αγάπη πια...

ΑΠΟ seizeTHEday

Η ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Σάββατο, Νοεμβρίου 10, 2012

Η ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Η ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Για τους Νεκρούς να πω σε Γλώσσα που πεθαίνει,

σε Γλώσσα Νέα, Γλώσσα Αρχαία, Ελληνική

χωρίς να τρέμω ενόσω χάνω κάθε Γη·

ενόσω ο Πόλεμος προβάλλει και προβαίνει,

πώς αντηχούν μες στο κορμί μου οι πεθαμένοι

–  πρόγονοι,  σύγχρονοι κι απόγονοι – με αλκή

και πώς μου κάνουν τη φωνή μεταλλική

να πω αυτό που η ψυχή μου τρομαγμένη

κι από οράματα φρικτά καθημαγμένη

παλεύει να ξεχάσει ή ν’ αρνηθεί.

Κασσάνδρα Μούσα προφητεύει τη θανή

μιας Γλώσσας και μιας Χώρας δακρυσμένη·

της Ιστορίας τους Ανέμους ανασαίνει

και – φθέγμα ύπατο – σκληρά χρησμοδοτεί.

«Προοπτική, λέει, διανοίγεται διπλή·

η Χώρα μου από Εμφύλιο σπαραγμένη

είναι η πρώτη και φρικτότατη Ειμαρμένη·

μα η φρικτότερη απ’ τις δυο προοπτική

κι απ’ τη φρικτότατη φρικτότερη αυτή –

να είναι η πρώτη προοπτική ακυρωμένη».

Μίλα, Φωνή. Τι εννοείς; Όμως σωπαίνει.

Κι έχει την όψη της χλωμή και παγερή.

Η Μούσα του Επικείμενου. Η Μούσα Οργή.

Αυτό που γράφω πριν πεθάνω με πεθαίνει.

© Θεοδόσης Βολκώφ

ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

Θὰ πρέπει νὰ ἦταν ἄνοιξη
γιατὶ ἡ μνήμη αὐτὴ
ὑπερπηδώντας παπαροῦνες ἔρχεται.
Ἐκτὸς ἐὰν ἡ νοσταλγία
ἀπὸ πολὺ βιασύνη,
παραγνώρισ᾿ ἐνθυμούμενο.
Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους ὅλα
ὅταν τὰ πάρει ὁ χαμός.
Ἀλλὰ μπορεῖ νά ῾ναι ξένο αὐτὸ τὸ φόντο,
νά ῾ναι παπαροῦνες δανεισμένες
ἀπὸ μιὰν ἄλλην ἱστορία,
δική μου ἢ ξένη.
 

Τὰ κάνει κάτι τέτοια ἡ ἀναπόληση.
Ἀπὸ φιλοκαλία κι ἔπαρση.

Ὅμως θὰ πρέπει νά ῾ταν ἄνοιξη
γιατὶ καὶ μέλισσες βλέπω
νὰ πετοῦν γύρω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ μνήμη,
μὲ περιπάθεια καὶ πίστη
νὰ συνωστίζονται στὸν καλύκά της.
Ἐκτὸς ἂν εἶναι ὁ ὀργασμὸς
νόμος τοῦ παρελθόντος,
μηχανισμὸς τοῦ ἀνεπανάληπτου.
Ἂν μένει πάντα κάποια γῦρις
στὰ τελειωμένα πράγματα
γιὰ τὴν ἐπικονίαση
τῆς ἐμπειρίας, τῆς λύπης
καὶ τῆς ποίησης.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Μια βόλτα στα αστέρια!

Μια βόλτα στα αστέρια!

έχετε πάει ποτέ βόλτα στα αστέρια?Ναι σ'αυτά το μικρά '''κεράκια'' του ουρανού...σ'αυτά που γλιστρούν αργά-αργά και με το δικό τους θάνατο μας γεμίζουν ελπίδες για πραγματοποίηση της πιο μεγάλης μας ευχής...!Λάμπουν μέσα στο σκοτάδι...άλλα λάμπουν πιο πολύ και άλλα πιο λίγο....συντροφεύουν τους ερωτευμένους,τους ναυτικούς,τους διαβάτες της νύχτας,δίνουν ελπίδα σ'όποιον την έχει ανάγκη...!Πάντα μου έλεγε ότι θα με πάει μια βόλτα στα αστέρια και γελούσε μ'αυτό το όμορφο χαμόγελο του...μα αυτό το χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπο του...που κάνει τα μάτια του να λάμπουν σαν αστέρια!Εγώ γελούσα...μα μέσα πίστευα πως ποτέ δεν θα γίνει αυτή η βόλτα...όχι γιατί θεωρώ απίθανο να φτάσει κανείς τ'αστέρια...γιατί νόμιζα πως θα το ξεχάσει...μα όχι...δεν το ξέχασε...τήρησε την υπόσχεση του...ήρθε με το σκουφάκι του και το κασκόλ του...με πήρα από το χέρι και ανεβήκαμε σ'ένα ύψωμα...ξαπλώσαμε με θέα τ'αστέρια...μου κρατούσε το χέρι και μου είπε ξεκινάμε...!
   Διαλέξαμε ένα αστέρι ο καθένας...το δικό μας αστέρι...και μεταφερθήκαμε  εκεί...πατήσαμε στις μύτες των ποδιών μας...για να μην κλέψουμε την αστεροσκονή τους...και από εκεί ρίξαμε μια ματιά στο κενό...η γη..μια άχρωμη μπάλα μοιάζει από μακριά...είναι άδικη η θέα που έχουν τα αστέρια...μια μπάλα...μονάχα μια μπάλα...μα γνωρίζουν πως σ'αυτή τη μπάλα υπάρχουν άνθρωποι...ψυχές που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν τους χαρίζουν ένα βλέμμα...!Στάθηκα και είδα τη μορφή του...φωτισμένη...δεν έχω δει κάτι πιο όμορφο ως τώρα...τον είδα να γελάει...να είναι ευτυχισμένος...κοίταξα και τα άλλα αστέρια...περπάτησα όλες τις ακτίνες του δικού μου αστεριού...μέτρησα κάθε πιθαμή του...και έβαλα λίγα από την αστεροσκονή του μέσα στη τσέπη μου...!

  Είδα δυο αστέρια να τρέμουν...να αναβοσβήνουν...και ξαφνικά άρχισαν να γλιστρούν...πέφτοντας άφησαν μια λάμψη...μια τεράστια λάμψη...!Έπειτα άκουσα τη φωνή του...κρίμα να έχουμε δυο αστέρια...ένα μονάχα μας χρειάζεται...ένα που θα είναι και για τους δυο μας...αποφάσισε...το δικό μου η το δικό σου?Τον κοίταξα...δεν μπορούσα να αποφασίσω...έπιασα το χέρι του...ας διαλέξουμε ένα άλλο μαζί...κλείσαμε τα μάτια μας...κάναμε τρία βήματα και οι δυο...στρίψαμε δεξιά και εκεί είδαμε ένα μικρούτσικο αστεράκι να σκορπάει το φως του πάνω μας...ναι αυτό είναι το αστέρι μας...πατήσαμε πάνω του...χαράξαμε τα ονόματα μας στις ακτίνες του...και έπειτα φύγαμε...!
   Ανταλλάξαμε ένα βλέμμα μεταξύ μας...από το ύψωμα κοιτάξαμε ξανά το αστέρι μας...θαρρείς και μας έκλεισε το μάτι από εκεί ψηλά...!Σηκωθήκαμε...περπατήσαμε ως το σπίτι...έβαλα το χέρι μου στη τσέπη μου και έβγαλα ένα μικρό χαρτάκι...το έβαλα στη δική του τσέπη...
-Ξέρω τι λέει μου είπε...
-Σσσσ μην το πεις...χάνει τη μαγεία του όταν το λέμε συνέχεια...κράτησε το...κάντο φυλαχτό...διαβαζέ το όταν νομίζεις ότι σου λείπω...όταν θα είσαι μόνος...μα μην το πεις πουθενά...!


                                       

Αναρτήθηκε από nin@ στις 3:13 π.μ.