Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Εξαφάνισε ΤΩΡΑ την Αναβλητικότητα

Εξαφάνισε ΤΩΡΑ την Αναβλητικότητα

Αναρτήθηκε από  //  2 Ιουνίου 2012  //  business, Top Articles  //  4 Σχόλια
Το γίνεται με αυτή την αναβλητικότητα, που ενώ ξέρεις ότι πρέπει να προχωρήσεις μια συγκεκριμένη ασχολία, δεν είναι λίγες οι φορές που κάθεσαι στο γραφείο σου και σκέφτεσαι ότι δεν πάει άλλο-πρέπει να την ξεκινήσεις, και τελικά ξεκινάς να καταπιάνεσαι με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτήν. Ιδίως αν πρόκειται για ένα σημαντικότατο project, που δεν θέλεις να το ξεκινήσεις. Υπάρχει η αναβλητικότητα σε πολλά διαφορετικά θέματα, τόσο που ενώ την βλέπεις να έρχεται σαν  τσουνάμι,  ΕΣΥ  είσαι “πέρα βρέχει” αναβάλεις να καθαρίσεις το δωμάτιο σου, να τακτοποιήσεις την βιβλιοθήκη σου, την ντουλάπα σου, να στείλεις τα e-mail σου, να επικοινωνήσεις με πελάτες σου – ακόμη και με τους ευχάριστους πελάτες σου- να πας με την παρέα σου στον κινηματογράφο, να κάνεις διαλογισμό, να κάτσεις μόνο σου, να πας στο γυμναστήριο,  να .. να … να … τέλος δεν έχει η λίστα της αναβλητικότητας. Μόνο που εσύ δεν χρησιμοποιείς το ‘ΝΑ’, αλλά το αγαπημένο σου ‘ΘΑ’ … μπορείς να το χρησιμοποιείς μόνο αν είσαι πολιτικός, αν – θεός φυλάξει – έχεις ξεπέσει τόσο πολύ. Ελάτε να οργανωθούμε λοιπόν και να κάνουμε μια ασχολία της προκοπής, να εξαφανίσουμε την αναβλητικότητα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξαφανίσεις την αναβλητικότητα. Αυτό που πιάνει περισσότερο απ’ όλα, είναι να σπάσεις μια ασχολία, που αναβάλεις στο διηνεκές, σε μικρότερα κομμάτια και να δράσεις κομμάτι κομμάτι, ξεκινώντας είτε απ αυτό που σε ευχαριστεί περισσότερο είτε απ αυτό που δεν σου είναι και τόσο ευχάριστο, εξαρτάται από την προσωπική σου δύναμη. Ακόμη πιο εύκολα την εξαφανίζεις, όταν κάνεις τις σημαντικές και πιο δύσκολες εργασίες σου, στην δική σου μοναδική χρονική στιγμή.
Λέω να δούμε και κάποια άλλα κόλπα  που μπορούν να σε βοηθήσουν, για να μην σε ελέγχει η αναβλητικότητα, μέχρι να την εξαφανίσεις απ την ζωή σου. Όχι δεν σου προτείνω να τα κάνεις όλα μαζί, αυτό αρκεί για να το αναβάλλεις για πάντα… Διάλεξε ένα και δοκίμασε το. Πιθανότατα να δουλέψει για κάποιο διάστημα. Όταν σταματήσει να δουλεύει πια, διάλεξε ένα άλλο και δοκίμασε το ή ένας συνδυασμός τους, αν δεις, ότι μπορείς να έχεις πολύ καλά αποτελέσματα. Το σημαντικότερο απ όλα είναι το τελευταίο, αλλά έχει ένα βαθμό δυσκολίας και για να μην συνεχίσεις να έχεις, ως την καλύτερη φίλη την αναβλητικότητα ξεκίνα απ τα πιο απλά, μέχρι να φτάσεις εκεί. Διάβασε ακόμη για να ενισχύσεις την γνώση και την δύναμη σου  «Ακρασία» Γνωρίζεις το Καλό και Πράττεις το Κακό !
Κάνε κλικ να δεις τις εικόνες μεγάλες
motion-wallpapers%255B4%255D  exercise-550x365
Ξεκίνα με ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ την μέρα σου. Πριν ξεκινήσω την κύρια ασχολία μου, την εργασία μου ή ό,τι συνήθως θέλω να αναβάλλω, κάνω αυτό που με ευχαριστεί περισσότερο, ό,τι ενδυναμώνει και υλοποιεί τον ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Αφού πρώτα έχω φροντίσει να βρω ποιός είναι αυτός ο ΣΚΟΠΟΣ. Φροντίζω δηλαδή να ξεκινήσω την μέρα μου με ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΧΑΡΑ και ΓΕΛΙΟ.  Έτσι, έχω φροντίσει ήδη απ την αρχή, οτιδήποτε κι αν γίνει μέσα στη μέρα μου, να έχω κάνει κάτι πολύ παραγωγικό και σημαντικό για σήμερα. Αν τελευταία συνεχώς αναβάλλεις μια πολύ σημαντική ασχολία, που έχεις να κάνεις, προτείνω να ακολουθήσεις την τακτική του Ξεκίνα Με Ευχαρίστηση. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να κάνει τίποτα άλλο πριν τελειώσεις αυτή τη συγκεκριμένη ασχολία  που ενισχύει και ενδυναμώνει τον ένα και ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ της ζωής σου.  Ο Μοναδικός Σκοπός Της Ζωής Σου,  είναι αυτός που σε παθιάζει, σε ενθουσιάζει και σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένο ΠΡΙΝ τον πετύχεις, ανεξάρτητα από τα όποια εμπόδια συναντήσεις.
Μόνο για 20 λεπτά: Αν μια ασχολία σου φαίνεται βουνό, πες στον εαυτό σου, “Να καθίσεις να την κάνεις μόνο για 20 λεπτά”. Δε θα χαλάσει ο κόσμος μ’ αυτά τα 20 λεπτά. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνεσαι ότι, θέλεις να καθίσεις παραπάνω – όλο το θέμα είναι να ξεπεράσεις τη δυσκολία του να καθίσεις κάτω και να ΑΡΧΙΣΕΙΣ τη συγκεκριμένη ασχολία. Επίσης φρόντισε αφού ξεκινήσεις να έχεις ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ απ την αρχή. Φτιάξε έναν καφέ, αρωματικό τσάι, βάλε μουσική χαρούμενη, φόρα κάτι άνετο κλπ κάνε δηλ. ΠΡΙΝ ξεκινήσεις κάτι που σου αρέσει πολύ και μετά ξεκίνα αυτό το δύσκολο 20λεπτο και να δεις πόσο εύκολα μπορεί να γίνει 12ωρο. Αν είσαι σε επαγγελματικό χώρο, απομονώσου εσωτερικά, δηλ. εξαφάνισε τους όλους κι όλα νοητικά και φτιάξε στον νου σου την ιδανική για σένα κατάσταση, ΠΡΙΝ ξεκινήσεις. Τα αποτελέσματα σε ξαφνιάζουν και πάντα ευχάριστα !
Σε μικρότερα κομμάτια: Έχεις ακούσει πως ο ελέφαντας τρώγεται μπουκιά-μπουκιά; Έτσι να δράσεις, κι εσύ εμποδίζοντας την αναβλητικότητα να σε ελέγχει, μπουκιά μπουκιά. Έχεις να κάνεις μια δουλειά που και μόνο που τη σκέφτεσαι κουράζεσαι; Βλέπεις την βιβλιοθήκη που θέλεις να τακτοποιήσεις και σε λούζει κρύος ιδρώτας; Σπάσε την ασχολία σε μικρότερα κομμάτια κι εννοώ πολύ μικρά. Ξεκίνα –ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ- και φτιάξε μονάχα ένα μικρό ράφι, τακτοποίησε μόνο ένα μικρό κομμάτι απ’ την χαώδη βιβλιοθήκη σου σιγοτραγουδώντας το αγαπημένο σου τραγούδι  ή βάλε να το  ακούσεις, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Άσε την υπόλοιπη βιβλιοθήκη  για την επομένη ημέρα και φτιάξε την ράφι – ράφι. Αλλά να ασχοληθείς ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ και την επόμενη ημέρα. Δηλαδή ξεκίνα ΤΩΡΑ, έναν κύκλο δράσης.
Πρέπει να γράψεις μια αναφορά 2-3 σελίδες; Γράψε μόνο τον τίτλο, ή γράψε μόνο την πρώτη πρόταση ή κάθισε λίγα λεπτά και γράψε την πρώτη παράγραφο ή όσο σου βγει. Αυτά τα μικρότερα κομμάτια είναι πράγματα που εύκολα μπορείς να καταφέρεις και φρόντισε να αισθάνεσαι ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, που ένα βήμα έγινε και η εργασία προχωράει. Χρησιμοποίησε αυτό το συναίσθημα για να προχωρήσεις και στη δεύτερη παράγραφο ή στο επόμενο δικό σου μικρό κομμάτι, συνέχισε έτσι και να δεις πώς εύκολα βγαίνει, όλη η εργασία, ειδικά αν φροντίσεις να έχεις ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ανεξάρτητα του τι κάνεις.
Υιοθέτησε τη συνήθεια ‘Κάνε το Τώρα’. Η αναβλητικότητα είναι ένα κακό εμπόδιο, ένα αγκάθι στα πλευρά της ζωής σου, όταν πρόκειται να κάνεις σημαντικά για τον ΣΚΟΠΟ σου πράγματα. Με το να την αντικαταστήσεις με μια καλή συνήθεια όπως είναι το “Κάνε το τώρα!”, καταφέρνεις να την εξαφανίσεις. Αυτό θέλει να συγκεντρωθείς σε αυτή τη νέα συνήθεια για 30 μέρες ώστε να πεις ότι την έχεις κάνει κτήμα σου, αλλά μετά, είναι λες και είσαι στον αυτόματο πιλότο. Κόλλησε ένα post it στον υπολογιστή που να σου λέει  “Κάνε το Τώρα!” και κάθε φορά που βλέπεις ότι σε πιάνει η αναβλητικότητα, κοίτα το σημείωμα σου και δράσε ανάλογα. Άλλωστε μην ξεχνάς πως μόνον οι υγιείς πνευματικά άνθρωποι μπορούν να δράσουν με επίγνωση, στον παρόντα χρόνο, όταν όλοι οι υπόλοιποι είναι ή στο τελειωμένο παρελθόν ή στο αόριστο μέλλον. Μόνο το ΤΩΡΑ υπάρχει, φρόντισε να το εκμεταλλευτείς όσο μπορείς για να εκπληρώσεις τον ΣΚΟΠΟ της ζωής σου.
60-30. Βάλε ένα χρονόμετρο στα 60 λεπτά και πέσε με τα μούτρα στη ασχολία  που συνήθως αναβάλλεις, χωρίς διαλειμματα και υπεκφυγές, μέχρι να χτυπήσει το χρονόμετρο, πάντα με χαρούμενη διάθεση. Μετά βάλε το χρονόμετρο για 30 λεπτά και ασχολήσου με κάτι που θέλεις εσύ. Επανάλαβε το όσο χρειαστεί. Απλά κοίτα να μείνεις στους χρόνους σου με αυστηρότητα και στα 30λεπτα διαστήματα, και στα 60λεπτα, για να δεις και την εργασία σου να προχωράει και την αναβλητικότητα να υποχωρεί απ τα χαρακώματα.
Αντάμειψε τον εαυτό σου.  Αυτό έχει δυο καλά, πρώτον σε κάνει να ανυπομονείς να τελειώσεις ότι αναβάλλεις να κάνεις, ώστε να πάρεις την ανταμοιβή σου και δεύτερον κάνει όλη τη διαδικασία πιο ευχάριστη. Όσο πιο ευχάριστη και διασκεδαστική κάνεις τη διαδικασία, τόσο πιθανότερο είναι να αποτρέψεις την αναβολή, απ’ το να σε βασανίζει. Διάβασε απίσης Δυναμώστε Και Σταθεροποιείστε Τις Επιτυχίες. Πανηγυρίστε όλες τις νίκες. ΤΩΡΑ.
procrastinating
Είναι σίγουρα απαραίτητο αυτό που αναβάλλεις; Μπορεί να μην είναι συχνό φαινόμενο, αλλά κάποιες φορές αναβάλλεις κάτι για καιρό και τελικά όταν λες να το ξεκινήσεις, μπορεί να μην χρειάζεται να το κάνεις τελικά. Μήπως λοιπόν μπορείς να το γλιτώσεις απ την αρχή; Για σκέψου το και άρχισε να σβήνεις πραγματάκια από τη λίστα σου που δεν είναι και τόσο απαραίτητα τελικά. Σε αυτό μπορεί να σε βοηθήσει πολύ ο ΣΚΟΠΟΣ της ΖΩΗΣ σου. Καλό είναι ο,τι τον ενδυναμώνει και τον κάνει να πραγματοποιηθεί, κακό ό,τι σε απομακρύνει και τον ξεθωριάζει. Τόσο απλό.
Δες το από τη θετική σκοπιά. Αντί να σκέφτεσαι τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τα εμπόδια, σκέψου τα οφέλη που σου δίνονται από ό,τι αναβάλλεις που έχεις να κάνεις. Πράγματα που μαθαίνεις, εμπειρία που κερδίζεις και όποια άλλα σημαντικά,  είναι προφανώς τα οφέλη για σένα. Όσο βάζεις αυτά μπροστά, τόσο είναι πιθανότερο είναι, να θέλεις να το κάνεις.
Ξεπέρασε τους φόβους σου. Τι είναι αυτό που σε κρατά απ’ το να κάνεις αυτό που έχεις να κάνεις;  Φοβάσαι μην αποτύχεις; Φοβάσαι μήπως δεν είσαι αρκετά καλός; Πρώτα απ’ όλα, φαντάσου το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί. Πόσο κακό είναι; Αν σκεφτείς λίγο τι πραγματικά μπορεί να συμβεί, ίσως βρεις τρόπους να ξεπεράσεις κάτι τέτοιους φόβους σου. Έτσι κι αλλιώς όλοι οι φόβοι είναι απλά ένα φάντασμα που κατατρώει τον νου σου. Είναι ανόητο να δίνεις υπόσταση σε ένα φάντασμα.
Απομάκρυνε ότι σου αποσπά την προσοχή. Με τα emails, τα παιχνίδια, το chat κι άλλα τέτοια που είναι έτοιμα μπροστά σου ν’ ανοίξουν με μια μόνο κίνηση, είναι πιο εύκολο να αφήνεις τις δουλειές σου όλο για αργότερα. Κλείσε τις ειδοποιήσεις του email σου, κλείσε τυχόν παιχνίδια, (δεν μπορώ καν να φανταστώ, την ανοησία του να σπαταλάς τον ελάχιστο πολύτιμο χρόνο σου με ανοησίες)  αποσυνδέσου κι απ’ το Internet αν δε είναι απαραίτητο στην εργασία σου, καθάρισε το γραφείο σου, το σπίτι σου, την ζωή σου. Τώρα είσαι έτοιμος να επικεντρωθείς σε αυτή τη μια εργασία που έχεις να κάνεις για την ώρα.
Παρακολούθησε και κατέγραψε τον χρόνο σου. Θέλεις να δεις πόσος από το χρόνο σου πάει χαμένος; Παρακολούθησε τον και κατέγραψε έστω και για μια μέρα μόνο τι κάνεις λεπτό προς λεπτό. Είναι πολύ διαφωτιστικό, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς κάνεις και ποια πράγματα σου τρώνε το χρόνο σου. Αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος να κρατήσεις την αναβλητικότητα σου υπό έλεγχο. Δες πόσο χρόνο αφιερώνεις σε ότι θεωρείς σημαντικό, σε ό,τι είναι ο ΣΚΟΠΟΣ της ΖΩΗΣ σου.
Αναβλητικότητα με… σχέδιο. Μπορούμε να ξεγελάσουμε την αναβλητικότητα; Βάλε το πιο σημαντικό που έχεις να κάνεις στην κορυφή της λίστας με τις ασχολίες σου και βάλε άλλες σημαντικές ασχολίες, ακριβώς από κάτω. Συνήθως, τείνεις να αναβάλλεις την ασχολία που έβαλες στην κορυφή, άρα κάνεις αυτές που έβαλες από κάτω. Με αυτό τον τρόπο, προχωράς κι ας φαίνεται πως είσαι αναβλητικός, όσον αφορά την ασχολία, που έγραψες στην κορυφή της λίστας σου. Το καλό επίσης είναι ότι οι πιο σημαντικές ασχολίες, που  προκύπτουν στην πορεία αν προστεθούν στην κορυφή, η ασχολία που ήταν πριν στην κορυφή, θα κατέβει σιγά σιγά προς τα κάτω, με περισσότερες πιθανότητες να γίνει κι αυτή κάποια στιγμή.
Ποιά Είναι η Χρονική Στιγμή σου; Η μοναδική δική σου χρονική στιγμή, ποιά είναι; Το πρωί, το χάραμα, το λυκόφως του απογεύματος, το μεσημέρι; Ποιά είναι, Βρες την. Είναι πολύ σημαντικό να την ξέρεις με ακρίβεια. Είναι η χρονική στιγμή που είσαι περισσότερο δημιουργικός σε οτιδήποτε κι αν κάνεις. Για να την βρεις να ψάξεις σε όλο το 24ωρο και την ημέρα και την νύχτα. Συνήθως αναβάλλεις κάτι που έχεις να κάνεις σε λάθος ώρα, δηλ. σε χρονική στιγμή που δεν είναι η δική σου. Οι άνθρωποι εργάζονται και λένε δουλεύουν, οι δούλοι  ένα 8ωρο έτσι στην τύχη και σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, πρέπει να κάνουν διάφορες εργασίες, είτε τους αρέσουν είτε όχι. Η αναβλητικότητα εμφανίζεται τις ώρες που δεν είναι οι κατάλληλες για δράση,  για την συγκεκριμένο άνθρωπο, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η δική σου χρονική στιγμή είναι π.χ. 3-7 το χάραμα, αλλά αυτή την ώρα εσύ κοιμάσαι, ενώ θα έπρεπε να ασχολείσαι με σημαντικά για τον ΣΚΟΠΟ σου, θέματα. Όταν ξυπνήσεις και πρέπει να ασχοληθείς με αυτά τα σημαντικά θέματα, ο χρόνος σου έφυγε και εσύ λογικά πλέον, αρχίζεις να αναβάλλεις. Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσεις αυτή την μοναδικά δική σου, χρονική στιγμή και να την αξιοποιήσεις στο έπακρο. Όταν την εντοπίσεις κι αρχίσεις να εργάζεται μέσα στα δικά της χρονικά πλαίσια θα αντιληφθείς πως ο χρόνος διευρύνεται κι ενώ έχεις μόνο μια ώρα με το ρολόι η εργασία που βγαίνει είναι εκθετικά πολλαπλάσια. Αυτό συμβαίνει στους καλλιτέχνες συνήθως, γιατί έχουν μάθει, έστω και χωρίς επίγνωση, ποιά είναι η δική τους στιγμή και φροντίζουν να δημιουργούν μέσα στα δικά της χρονικά πλαίσια.
Όταν εντοπίσεις το δικό σου χρονικό πλαίσιο, να ξέρεις πως η αναβλητικότητα δεν χωράει εκεί, σε οποιαδήποτε ασχολία σου, είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη. Φρόντισε να κάνεις τότε, ότι είναι πιο δύσκολο, ό,τι συνήθως αναβάλλεις, θα σε ξαφνιάσει πως τρέχει η ασχολία, χωρίς καν προσπάθεια και χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτε από τα πιο πάνω κόλπα και άσε τις επόμενες ώρες που θα ακολουθήσουν τα δευτερεύοντα θέματα. Θα δεις ό,τι αν ξεκινήσεις τις ασχολίες σου, από την δική σου προσωπική χρονική στιγμή, 1ον Θα κάνεις πολλά περισσότερα πράγματα και 2ον Η ενέργεια θα ακολουθήσει και την υπόλοιπη ημέρα σου, με αποτέλεσμα ό,τι κι αν κάνεις με ό,τι κι αν ασχολείσαι να κυλάει, να ρέει σχεδόν αβίαστα. Είναι η Ενέργεια που παίρνεις με το να συνδέεσαι με μαζί της, η δύναμη που παίρνεις είναι σχεδόν μαγική.
Πως νομίζεις πως κάποιοι άνθρωποι κάνουν τόσα πολλά πράγματα και μάλιστα ταυτόχρονα; Πως νομίζεις πως γίνονται τα μεγάλα έργα τέχνης που τόσο θαυμάζουμε όλοι μας; Όλοι τον ίδιο χρόνο έχουμε, σε ένα 24ωρο ζούμε, απλά κάποιοι από εμάς φροντίζουμε και ξεκινάμε δράση, την δική μας χρονική στιγμή με την υπόλοιπη ημέρα να την ακολουθεί.
anablitiki_h_633_451
Εν κατακλείδι: Όπως ήδη παρατήρησες δεν χρησιμοποίησα κάποιες λέξεις που πολύ, ταιριάζουν στο κείμενο, οι λέξεις ‘δουλειά’ ή ‘θα κάνεις’, ή ‘θα έχεις’ κλπ, δεν υπάρχουν στα περισσότερα  από τα κείμενα μου και δεν υπάρχουν στην καθομιλουμένη μου, είτε μιλώ με φίλους είτε μιλώ στον αυτό μου. Όταν λες π.χ. “ΘΑ φτιάξω την βιβλιοθήκη μου αύριο” έχεις ήδη βάλει την πρόταση σου στο αύριο, στο μέλλον, στον αόριστο και κάθε φορά που λες την ίδια φράση η ασχολία που έχεις να κάνεις, ΘΑ μείνει εκεί στον αόριστο μέλλοντα. Αν θέλεις να την φέρεις στον Παρόντα χρόνο, για να την φτιάξεις κάποια στιγμή, χρειάζεται να πεις “ έχω ΝΑ φτιάξω την βιβλιοθήκη μου την Πέμπτη” ή διαφορά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ κι ελπίζω να γίνεται κατανοητή.
Αν πεις π.χ.  “αύριο στην δουλειά ΘΑ ξεκινήσω και ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΩ εκείνη την δουλειά που έχω παραπετάξει” σε ενημερώνω πως ίσως κάποιες απ’ τις τεχνικές πιο πάνω, σου είναι απολύτως απαραίτητες, γιατί το φλερτ σου με την αναβλητικότητα, μπορεί να γίνει ολέθρια καταστροφικό.
Αν όμως πεις “Την Τετάρτη έχω ΝΑ Ασχοληθώ επιτέλους, με εκείνη την εργασία που έχω παραπετάξει”  τότε η διαφορά και μόνο στις λέξεις, μεταστοιχειώνει, την δουλειά > σε εργασία, το αόριστο -ΘΑ > σε προστακτική ΕΝΤΟΛΗ –ΝΑ και … Είναι αστείο να διαβάζω από “αυθεντίες” να μιλούν για την εξάλειψη της αναβλητικότητας,  χρησιμοποιώντας τις αόριστες λέξεις που αυτή αγαπά να χρησιμοποιεί και είναι φυσικό αφού αυτές ακριβώς οι λέξεις, είναι που δίνουν υπόσταση στην αναβλητικότητα.
Τα αποτελέσματα απ’ την διαφορά, του πως προσεγγίζεις την εξαφάνιση της αναβλητικότητας, είναι που την  μετατρέπουν, από πεντάμορφη κι ελκυστική για φλερτ, στην κακάσχημη μάγισσα του παραμυθιού και ποιος στο καλό θέλει να φλερτάρει με μια κακάσχημη μάγισσα;
© Eos Aurora ..απόσπασμα υπό έκδοση βιβλίου

Ανοίγει...ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών..!

Δευτέρα, 21 Ιουνίου 2010

Ανοίγει...ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών..!

FLOWERS.jpg Colorful Floral image by carlislenap

Στη φτώχεια των καιρών,των ιδεών,των αξιών, κάτι πολύ όμορφο ανθίζει και χρωματίζει τη μαύρη καθημερινότητά μας...
Είναι ένας κύκλος...
Με ιδιαίτερη χαρά καλά μου φιλαράκια, σας ενημερώνω για το ιστολόγιο του αγαπημένου φίλου-Καθηγητή Δημήτρη Μπουραντά.
Ο Κύκλος των Χαμένων Αξιών!
Ψύχραιμη φωνή, καθαρή σκέψη, ουσιαστικός λόγος, γνήσια ευαισθησία, ολοκληρωμένο συναίσθημα, αποτυπώνουν την πραγματικότητα σε απλές λέξεις.
Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής του μάνατζμεντ, διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος διοίκησης επιχειρήσεων για στελέχη (Executive MBA) και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος (M.Sc.) διοίκησης ανθρωπίνων πόρων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Είναι ο συγγραφέας του επιτυχημένου βιβλίου:
«Όλα σού τα ’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη»,
που έγινε Best seller και αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για τη βιβλιογραφία της ηγεσίας της αυτo-ηγεσίας και της προσωπικής ανάπτυξης.(Βραβείο αναγνωστών 2008)

Το Ελληνικό Όνειρο

Μπορούμε και πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε και πρέπει να ξαναονειρευτούμε για μας και παιδιά μας αφού δεν έχουμε χάσει τη ψυχή και το μυαλό μας, τον ουρανό, τον ήλιο, τη θάλασσα, τις γεωπολιτική μας θέση, τις ικανότητες, την ιστορία μας. Μπορούμε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα για να κτίσουμε την πατρίδα που μας αξίζει αναπτυγμένη, δυνατή, ανταγωνιστική, πρωτοπόρα και ανθρώπινη. Μια πατρίδα πρότυπο για μίμηση από αυτούς που μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν. Μια πατρίδα πρωτοπόρα της νέας αναγέννησης σ’ ένα κόσμο που κυριαρχεί η απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, η αποθέωση της κατανάλωσης, η συγκέντρωση του πλούτου και η καταστροφή της φύσης. Mια πατρίδα ίσων ευκαιριών, ίσων συνεισφορών, ίσων ανταμοιβών για όλους.

Η Αποστολή μας


Να συμβάλλουμε στη χρηστή και αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας μέσω ενός νέου πολιτικού πολιτισμού, της ενθάρρυνσης και της υποστήριξης των πολιτών που έχουν τη θέληση και την ακεραιότητα, ώστε να κινητοποιηθούν και να συμμετέχουν στην πολιτική για να κάνουμε το ελληνικό όνειρο πραγματικότητα.


Οι Αξίες μας

Ακεραιότητα, σεβασμός στον άνθρωπο, αποτελεσματικότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία, σεβασμός στη φύση και το κάλλος.

Στρατηγική κατεύθυνση

Η επίτευξη του ελληνικού ονείρου απαιτεί εθνικούς στόχους και στρατηγικές, ριζικές αλλαγές στους θεσμούς, στις δομές, στα συστήματα και στην εθνική κουλτούρα, καθώς και το αποτελεσματικό μάνατζμεντ, την ηγεσία και την αξιοκρατία παντού. Απαιτεί αποτελεσματικότητα, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη, υγιή επιχειρηματικότητα, κοινωνική αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.


Ποιοι είμαστε

Άνθρωποι του πνεύματος και της δράσης, επαγγελματίες, αγρότες, τεχνοκράτες, επιστήμονες, νέοι και ηλικιωμένοι με πλούσιες εμπειρίες, γνώσεις, ικανότητες, κοινές αξίες, κοινά όνειρα και ισχυρή θέληση να συμβάλλουμε στην αναγέννηση, την ανάπτυξη, την πρόοδο και την πρωτοπορία της πατρίδας μας.

Σε ποιους δεν απευθυνόμαστε


Σ’ όσους έχουν ευθύνη για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας και όσους θεωρούν την πολιτική ως μέσω για την ικανοποίηση ατομικών στόχων και συμφερόντων.

Σε ποιους απευθυνόμαστε


Σ’ όσους πολίτες αγωνιούν για το μέλλον της χώρας, ενστερνίζονται το όνειρο και η πορεία τους ανεξαρτήτως επαγγέλματος, στηρίχθηκαν στις δυνάμεις τους, στην ακεραιότητα και τις υπόλοιπες αξίες μας. Σε ομάδες ή οργανώσεις πολιτών με τις οποίες μπορούμε ν’ αναπτύξουμε συνεργασίες και συνέργειες για την υλοποίηση της αποστολή μας.

Σας συνιστώ να το επισκεφθείτε...
Κύκλος των Χαμένων Αξιών!
Πιστεύω ότι όλοι μας, έχουμε ανάγκη να συνταξιδέψουμε μαζί του...
Καλή βδομάδα!

Υπέρ υγείας...τέχνης...και σουρεαλισμού...!

Υπέρ υγείας...τέχνης...και σουρεαλισμού...!

Παρακαλώ φιλαράκια μου,
όπως αντέξετε μια κατασκευή μου...αυτή της φωτογραφίας! (Με κλικ γιγαντώνεται)
Αναλυτικά χρειάστηκα...
Ένα κομμάτι ξύλο , ένα σπασμένο ποτήρι του κρασιού, κομμάτια του ποτηριού, που έσπασε στο τσούγκρισμα υπέρ υγείας!
Και το κυριότερο ...κατακόκκινες εύκαμπτες σκέψεις, να χωράνε μεν παντού, αλλά άμα λάχει και με έντονη διάθεση αεροστεγώς να απομονωθούν...γεμίζοντας έστω, άδεια μπουκάλια!
Α...και χρώμα!
Ασημί χρώμα,γυαλιστερό για να γλιστράνε οι σκεψούλες, να μην κολλάνε!
Και κόκκινο χρώμα,για να αποτυπωθεί η συναισθηματική έκρηξη! Να στάξει παντού!
Όσο για τα παξιμαδάκια και τις βιδούλες που μοστράρονται εκεί αριστερά,
είναι του αλλόκοτου μυαλού μου, δεν άντεξαν βλέπετε , ξελάσκαραν σιγά σιγά και διακριτικά τοποθετήθηκαν υπέρ της τέχνης!
Ας είναι καλά ο σουρεαλισμός!
Όλα τα αντέχει και όλα τα υπομένει!
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχεται στο νου μου, ο πολυαγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης και το...
"...Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι…"
...Kαι υποτροπιάζω... ακολουθώντας με βαθύ αναστεναγμό το άτακτο χτυποκάρδι μου!
Εκείνο που με οδηγεί στις ζωγραφιές και στις κατασκευές μου!
Εκείνο που κάνει τις σκέψεις να μη βολεύονται!
Τελικά ότι σπάει μπορεί να μην ξανακολλάει, αλλά πριν το αχρηστεύσουμε, οφείλουμε να θυμηθούμε πριν σπάσει τι μας πρόσφερε...και να το δούμε αλλιώς...
Το πως, εσείς θα το βρείτε!
Αρκεί να έχει αγάπη!
Σας γλυκοφιλώ, με ...
Χάνομαι γιατί ρεμβάζω...
Και χάνομαι γιατί ρεμβάζω...μήπως δω το καλοκαιράκι και το καλωσορίσω!
39 σχόλια:

Όλοι φοβούνται τον έρωτα


Όλοι φοβούνται τον έρωτα



Μάρω Βαμβουνάκη

Ένας νέος άντρας με τα ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για εκείνον ελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη.

Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι' αυτόν ψυχισμός των γυναικών.

Θα ακολουθήσουν συνεδρίες επί μήνες και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα ξεδιπλωθεί το αληθινό παρελθόν της οικογένειας, οι προσωπικές ευθύνες, τα λάθη και τα ανεύθυνα τραύματα, μυστικά που παίζουν σα μαριονέτες τις ζωές ενόχων και αθώων.

Παρά τη θετική θεραπεία που αισιόδοξα εξελίσσεται, η ζωή θα πετάξει αιφνίδια το τελευταίο χαρτί της. Όπως σε φιλμ νουάρ, από ένα σημείο και μετά, οι δυο άντρες της ιστορίας, μεσήλικας αναλυτής και νεαρός αναλυόμενος, θα βρεθούν συνδεδεμένοι και μπερδεμένοι με τρόπο που καμιά επιστήμη δεν μπορεί να το βγάλει πέρα.

Topic: Μάρω Βαμβουνάκη, "Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό" (Read 13499 times)

Topic: Μάρω Βαμβουνάκη, "Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό"  (Read 13499 times)



Μάρω Βαμβουνάκη, "Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό"
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα απ’ αυτό το βιβλίο που μου αρέσει υπερβολικά. Πιστεύω ότι η Βαμβουνάκη ξέρει τι θέλουμε ν’ ακούσουμε εμείς οι γυναίκες... και μας το προσφέρει απλόχερα.

[...]Κι εκείνος βρήκε κοντά της τον λόγο του να υπάρχει. Συνάντησε το πεπρωμένο του και την ευθύνη του την ώρα που πρωτοσυναντήθηκε με το βλέμμα της. Τι περισσότερο μπορεί να αναζητά ένας άντρας, ένας γνήσιος, τίμιος άντρας, απ’ την ώρα που θα βγει να οδοιπορήσει ενήλικος στις ανοιχτές εκτάσεις της ύπαρξης; Την ευθύνη του. [...] Γιατί η ζωή του, πριν την βρει, ήταν σαν ένα ανεπίδοτο γράμμα.

[...]Ήταν η εξ αρχής ακατανόητη οικειότητα που σημαδεύει όσους προορίζονται να συναντηθούν. Που οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν για να σφραγίσουν ο ένας τον άλλον παντοτινά. Αυτούς που συγγενεύουν αλλιώς, και οι υπόγειες ροές τούς τραβάνε ασυνείδητα να στραφούν και να κοιταχτούν με απορία στα μάτια. Σαν κλήση. Μια σαγήνη ανεξήγητη που φέρνει κοντά.

[...]Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες, για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν: «Εδώ θα μείνεις», ή «Σε περίμενα».

[...]Είναι ένας άντρας κι αυτός που έχει για χρόνια ζήσει στην έρημο. Πριν έρθει εκείνη στη ζωή του, είχε αρχίσει να το παίρνει απόφαση: Όσο μεγαλώνουμε η ερημιά μας θα μεγαλώνει. Κι όχι επειδή δεν θα υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας, αλλά γιατί –τους περισσότερους απ’ αυτούς—θα τους βλέπουμε και θα στρίβουμε, θ’ αλλάζουμε δρόμο. Για να μη μας σκοτώσουν. Από εγκεφαλικό ή ανία. Η έρημος της πολυκοσμίας ήταν το ασκητήριό του. [...]Ό,τι προσδοκούσε, τώρα το απέκτησε, το έχει και είναι σε θέση να το αντιλαμβάνεται αυτό. Είναι ένας άντρας που αντέχει τον εαυτό του. Είναι ένας άντρας τόσο ώριμος ώστε μπορεί να αγαπά μια γυναίκα.

[...]πως οι μεγάλες αγάπες καταδέχονται μόνο τις μεγάλες, γενναίες ψυχές. Πως οι σπουδαίες ιστορίες διαλέγουν εκείνους που, από πίστη, ρισκάρουν την ψυχή τους. [...] Και εντάξει, ο έρωτας βρίσκεται από πάντοτε μέσα μας, είναι δικός μας εκ γενετής –ίσως και από πριν, ίσως και να είναι ο λόγος που θα γεννηθούμε—αλλά απαιτείται ο κατάλληλος άλλος, ο ορισμένος άλλος για να τον αφυπνίσει. Ο ορισμένος άλλος για να σβήσει ή να διατηρηθεί. Ο ορισμένος για να τον επιστρέψει στην πηγή, στο παντοτινό, ακόμα και στην αθανασία.

Η Μάρω Βαμβουνάκη γράφει για το φόβο της δέσμευσης

Η Μάρω Βαμβουνάκη γράφει για το φόβο της δέσμευσης

Η Μάρω Βαμβουνάκη στο μυθιστόρημά της «Όλοι φοβούνται τον έρωτα» (εκδ. Αρμός) ανατέμνει το φόβο της δέσμευσης, επιστρατεύοντας τις θεωρίες της ψυχανάλυσης.

Τρίτη, 6 Νοεμβρίου 2012

Ο Δ. διαθέτει όλα τα προσόντα ενός επιτυχημένου τριανταπεντάρη. Ιδιαίτερα εμφανίσιμος, εύπορος, με σοβαρές σπουδές, ένας άντρας που όμως δεν μπορεί να κάνει παρά μόνο εφήμερες σχέσεις. Οι ακατανόητες αντιδράσεις των σημερινών γυναικών, οι ανασφάλειές του, ο φόβος κρυφής ομοφυλοφιλίας, τον φέρνουν στο γραφείο ενός από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους ψυχαναλυτές της Αθήνας.

Στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης ξεδιπλώνεται μέσα από επίπονες διαδικασίες το παρελθόν του Δ. Η καθ’ όλα καθώς πρέπει οικογένεια, η υπερπροστατευτική μητέρα, ο παρών δια της απουσίας του πατέρας. Οι φόβοι, οι ενοχές, τα λάθη, ο σεβασμός και η απαξίωση συμπληρώνουν κομμάτι κομμάτι το πάζλ της ζωής του, αποκαλύπτουν ανείπωτα μυστικά.
Οι δύο άντρες θεραπευόμενος και θεραπευτής, δένονται με μία σχέση στενή και απρόβλεπτη και πορεύονται παράλληλα…
Ένας έρωτας – θάνατος έρχεται να ανατρέψει τις ζωές τους. Μία μοιραία αποκάλυψη θα φέρει τους δύο άντρες αντιμέτωπους με τις επιλογές τους και θα τους μπερδέψει σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είναι σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.
Πληροφορίες: «Όλοι φοβούνται τον έρωτα»: Μάρω Βαμβουνάκη, εκδ. Αρμός.

Μάρω Βαμβουνάκη:

Μάρω Βαμβουνάκη: "Έτσι όπως ζούσαμε χτυπήσαμε τοίχο."

Posted by Δημήτρης Νίκου On 11:16 π.μ.

| Συνέντευξη στον Δημήτρη Νίκου |

Τι είναι επιτυχία για ένα βιβλίο, αν όχι, πέρα από τις πωλήσεις, η επιθυμία των αναγνωστών του να το ανοίγουν ξανά και ξανά, αναζητώντας πάντα κάτι νέο στις σελίδες του; Τι είναι αναγνώριση, δικαίωση για έναν συγγραφέα, αν όχι, πέρα από τις θετικές κριτικές και τις συνεχείς επανεκδόσεις, το μοναδικό δέσιμο που αποκτά με τους αναγνώστες, που τον αισθάνονται πια άνθρωπο δικό τους, ανοίγοντας με θέρμη την καρδιά τους στο έργο του; Νομίζω, κάθε τυπική σύσταση είναι περιττή για την Μάρω Βαμβουνάκη, μια γυναίκα που, επί τριάντα και πλέον χρόνια, καταφέρνει να κερδίζει το κοινό με τη μοναδική χροιά της γραφής της, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα ευαισθησίας σε όσους πιστά την διαβάζουν και την αγαπούν. Πέρυσι, με τον “Ερωτευμένο Πολωνό”, κατάφερε να υπερβεί με τόλμη το μυθιστόρημα και τους κανόνες του, χαρίζοντάς μας μια δυνατή πραγματεία πάνω στην ευτυχία. Το κοινό την επιβράβευσε ξανά, στέλνοντάς την στους φιναλίστ του Βραβείου Αναγνωστών και στα βραβεία Γυναίκες της Χρονιάς. Φέτος, με το νέο της βιβλίο “Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη”, που μόλις κυκλοφόρησε, μας καλεί και πάλι για έναν περίπατο σκέψης και αυτογνωσίας, στα δρομάκια που βαδίζονται πάντα δυσκολότερα... αυτά του βαθύτερου εαυτού μας.
Κυρία Βαμβουνάκη, καλωσήλθατε στον Βιβλιοδείκτη. Μας κάνετε ποδαρικό, ελπίζω να μπήκατε με το δεξί.
Ναι, ναι! Μπαίνω με την καρδιά μου όλη, δεξιά και αριστερή, και εύχομαι ολόψυχα όμορφο δρόμο! Είμαι σίγουρη για τις καλές σας πιθανότητες γιατί ξέρω την ποιότητά σας και τις καθαρές προθέσεις σας!
Πείτε μου λίγα πράγματα για το νέο σας βιβλίο. Τι γυρεύει η Μάρω Βαμβουνάκη, Κυριακή απόγευμα, στη Βιέννη;
Η Βιέννη είναι πόλη μαγική. Σέβεται τους ανθρώπους που περπατούν στους δρόμους της, τους επιτρέπει να ρεμβάζουν ελεύθερα μια και η ίδια είναι ρεμβαστική. Δεν είναι τυχαίο που από αιώνες οι μουσικές κατέφυγαν εκεί, στο δικό της πεντάγραμμο. Ή που η ψυχανάλυση εμπνεύστηκε τον εαυτό της στα βιεννέζικα κλειστά δωμάτια. Το βιβλίο έχει δεκατρία κεφάλαια-περιστατικά και αρχίζει με ένα κεφάλαιο όπου ένας Αθηναίος ταξιδιώτης περιφέρεται μόνος ένα απόγευμα Κυριακής στη Βιέννη και εντός του. Έντιμα προχωράει στην αυτοκριτική του, όσο ποτέ τολμηρά. Και τα κυριακάτικα απογεύματα, όλοι το γνωρίζουμε, έχουν βάρος, έναν αόριστο πόνο από ελλείψεις. Από ελλείψεις που ξέρουμε και, πιο πολύ, από όσες δεν ξέρουμε και ζητούν εκδίκηση.
Σε όλα σας τα βιβλία ασχολείστε με τον άνθρωπο και πάντα με αγάπη, όχι απλά με κατανόηση. Υποψιάζομαι πως κι ο Θεός ακόμα, που μας εμφυσά την ψυχή, εκπλήσσεται πολλές φορές από τις ατραπούς που μας κινεί το θυμικό μας. Πόσο καλά μπορούμε να γνωρίζουμε έναν άνθρωπο ή τον εαυτό μας;
Ο άλλος μένει πάντα ένα αδιαπέραστο μυστικό, γράφει η Γιουρσενάρ. Και είναι ο άλλος τόσο άγνωστος και παρεξηγημένος, διότι άγνωστος και παρεξηγημένος παραμένει ο εαυτός μας. Αρνιόμαστε να τον παραδεχθούμε όπως δεν μας κολακεύει, και η ζωή περνάει με ένα διαρκές άγχος αυτοδικαίωσης. Η νόηση της αγάπης είναι ένα ισχυρότατο εργαλείο και πάντα υπάρχει το ερώτημα: Αγαπάμε εκείνο που γνωρίζουμε ή γνωρίζουμε εκείνο που αγαπάμε; Ένα αυγό του Κολόμβου... Νομίζω όμως πως τούτα τα δυο, ταυτόχρονα λειτουργούν και αλληλοτροφοδοτούνται. Σίγουρα ο Θεός εκπλήσσεται με το θυμικό μας, αλλά εκείνος το επέλεξε! Μας έπλασε ελεύθερους και γι αυτό απρόβλεπτους ακόμα και για τον ίδιο. Τι ενδιαφέρον θα είχαμε στα μάτια του αν μας τηλεκατεύθυνε;
Στο “Φάντασμα της αξόδευτης αγάπης”, γράφατε, ότι αν ένα παιδί κλείσει τα μάτια του, πιστεύει πως εξαφανίστηκε. Το είχα υπογραμμίσει. Υπάρχουν πολλά από τα οποία νομίζω θα θέλαμε όλοι να εξαφανιστούμε σήμερα. Τι λέτε; Πιάνει αυτό και στους ενήλικες;
Τα παιδιά βέβαια, ως ατελή, είναι εγωκεντρικά. Πιστεύουν πως υπάρχει μόνο ό,τι συλλαμβάνουν οι αισθήσεις τους. Φεύγει η μαμά έξω από το δωμάτιο, δεν τη βλέπουν και θρηνούν, νομίζουν ότι για πάντα χάθηκε, πέθανε. Μεγαλώνοντας, ο εγωκεντρισμός μας συνεχίζεται, αλλά με ακόμα πιο επικίνδυνους τρόπους. Νομίζουμε πως ο άλλος είναι σαν εμάς, ή όπως θα θέλαμε να είναι, όπως τον ελπίζουμε ή όπως τον φοβόμαστε, ο κόσμος παρερμηνεύεται κατά πώς μας βολεύει. Η απόσταση από την πραγματικότητα είναι η ψυχασθένεια, και ο εγωισμός είναι νοσογόνος.
Μιλώντας για την πραγματικότητα που θέλουμε να αποφύγουμε, πώς βιώνετε την κατάσταση στην Ελλάδα αυτή την εποχή; Θυμώνετε κι εσείς με όσα γίνονται; Τι σκέφτεστε;
Σκέφτομαι, πως όταν λήξει τούτη η σκληρή εποχή των ισχνών αγελάδων, θα την θυμόμαστε αργότερα σαν μια σπουδαία εποχή! Τα δύσκολα περάσματα έρχονται και μας βρίσκουν ως συνέπεια, ως προφυλακτικός φράχτης συχνά, για να χαθούμε ή να σωθούμε, όπως εμφανίζεται ο πυρετός σε έναν οργανισμό που έχασε την υγιή του λειτουργία. Θα βελτιωθεί σταθερά η κοινωνική κατάσταση όταν ο καθένας -εμπράκτως όμως- παραδεχθεί το κομμάτι της ευθύνης του, το δικό του, ας είναι και ελάχιστο μπρος στην ευθύνη των άλλων. Δεν υπάρχουν αθώοι, τουλάχιστον ενήλικοι. Είναι δύσκολη αλλά άκρως ενδιαφέρουσα εποχή, διότι έτσι όπως ζούσαμε χτυπήσαμε τοίχο και τώρα επιτάσσονται αλλαγές. Και πάντα οι αλλαγές, και οι θετικότερες, έχουν τρομαχτικό πόνο.
Ας γυρίσουμε ξανά στα βιβλία. Πηγαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο, θέλετε να βρείτε κάτι νέο να διαβάσετε. Τι θα κοιτάξετε πρώτα; Ποια ράφια θα ψάξετε;
Τελευταία πηγαίνω και ψάχνω στα ράφια με τους κλασικούς. Διψάω τόσο από σοβαρή δουλειά και γνήσια νοήματα που αναζητώ την εγγυημένη λογοτεχνία. Προ καιρού ξαναδιάβασα τον “Έφηβο” του Ντοστογιέφσκι, διαπίστωσα πως όταν το πρωτοδιάβασα, πολύ παλιότερα, δεν είχα καταλάβει τίποτα! Προχθές τέλειωσα το “Η καρδιά μας” του Μωπασσάν. Τι ερωτική ανθρωπογνωσία!...
Είναι πάντα δύσκολο να ξεχωρίσει μια μητέρα τα παιδιά της, αλλά... υποθέστε ότι στο ίδιο βιβλιοπωλείο, κάποιος αναγνώστης που σας βλέπει και σας αναγνωρίζει, σας ζητάει να του υποδείξετε ένα ή δύο βιβλία που να σας αντιπροσωπεύουν περισσότερο. Ποια θα του λέγατε;
Ποτέ δεν θεώρησα τα βιβλία μου παιδιά μου. Το παιδί το ανθρώπινο είναι τεράστια υπόθεση, ασύγκριτη! Με κανένα έργο μας δεν παραλληλίζεται. Πάντως απ΄ τα βιβλία μου αγαπώ ξεχωριστά τη “Ντούλια” και τον “Ερωτευμένο Πολωνό”.
Πώς βλέπετε, αλήθεια, μέσα από τη δική σας εμπειρία, την ελληνική λογοτεχνία και την αγορά του βιβλίου σήμερα;
Η συγγραφή και η έκδοση στην Ελλάδα υπήρξε όσο ποτέ -και ίσως πουθενά- ελεύθερη, σχεδόν ασύδοτη! Ο καθένας γινόταν δεκτός να δείξει τι μπορεί και πόσο αντέχει. Καλή όσο και επικίνδυνη προϋπόθεση... Όσο για τους πικρούς καιρούς που περνάμε, κι αυτό θετικό το βρίσκω για την τέχνη. Πάντα, μετά από σκληρές εποχές, οι αληθινοί δημιουργοί ωριμάζουν. Γίνονται σοφότεροι και πιο εργατικοί. Άσκηση, βάσανο και δημιουργία ζυμώνονται μαζί. Περιμένουμε λοιπόν καλύτερα βιβλία, να ξεφύγουμε κι απ' την υπερβολική ομφαλοσκόπηση της "εύκολης" ζωής και της γκρινιάρικης γραφής των τελευταίων δεκαετιών.
Υπάρχει κάτι πιο ιδιαίτερο που θα θέλατε να γράψετε, ένα θέμα, μια ιστορία πιο διαφορετική ίσως, αλλά για κάποιον λόγο ακόμα δεν το έχετε κάνει;
Από πολύ παλιά σκεφτόμουν, τι δυνατή σάγκα θα ήταν το να γράψω την ιστορία της μεγάλης οικογένειας του πατέρα μου! Μια οικογένεια ανεπανάληπτη με όλες τις έννοιες, πουθενά δεν θα ξανάβρισκα τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία, κυρίως τέτοιους χαρακτήρες. Όμως ξέρω καλά, πως όσο τίμιες κι αν είναι οι προθέσεις μου, όσα χρόνια κι αν το δούλευα κι αν ερευνούσα το παρελθόν τους, ποτέ δεν θα κατάφερνα να πλησιάσω την όντως ιστορία των αληθινών εκείνων προσώπων, δεν θα γλίτωνα από τα πολλά ψεύδη της φαντασίας μου. Και θα ήταν κρίμα, ειδικά για εκείνα τα έντονα και ιδιαίτερα πρόσωπα. Δεν καταγράφεται η ασύλληπτη λεπτότητα της πραγματικής ζωής, η μαγική περιπλοκότητα των πραγματικών χαρακτήρων. Τους απλοποιούμε, τους μπαζώνουμε με δικά μας κλισέ. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν πιστές βιογραφίες, ούτε αυτοβιογραφίες πιστές μπορούμε να γράψουμε. Θυμάμαι στο περίπου εκείνη τη φράση του Ελύτη, ότι μπορείς να ζωγραφίσεις ένα πουλί, αλλά δε μπορείς να ζωγραφίσεις τον κελαηδισμό του.
Σκέφτομαι να κλείσουμε την κουβέντα μας με μουσική. Διαλέξτε εσείς ένα κομμάτι που αγαπάτε για να το αφιερώσουμε σε όσους τώρα μας διαβάζουν.
Το “Βλέφαρό μου” του Κυπουργού με τον Χρόνη Αηδονίδη! Και το μοτίβο από το σάουντρακ του Κινέζου Γιουμεμπαγιάσι για την ταινία “In the mood for love. Τι αβάσταχτη νοσταλγία και προσδοκία ταυτόχρονα!...
Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Βαμβουνάκη!
Το νέο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, “Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη”, κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Μάρω Βαμβουνάκη – Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο (απόσπασμα)




 { Έκανε πάρα πολλά μόνη για να καταλήξει στη θανάσιμη άμμο της πλήξης. Μόνος πόσο μακριά να πας; Πόσο να περιπλανηθείς και να  πλανηθείς; Δεν είμαστε εμείς οι δημιουργοί της ψυχής μας. Δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν όλα με αποφάσεις μας. Χρειάζεται τρομερά την ανταπόκριση, την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια, όπως παιδί χρειαζόταν τους γονείς της.  Μόνο που η ανταπόκριση η αληθινή έρχεται ύστερα από ερήμους σιωπής, κι η εμπιστοσύνη η αληθινή ύστερα από ερήμους απιστίας, κι η ασφάλεια η αληθινή μετά από ερήμους ανασφάλειας.
Έχει ήδη διανύσει τις δικές της ερήμους;
Έχει κι άλλο δρόμο να κάνει;
     Χρειάζεται να καταλάβει, πως ολόκληρη η ύπαρξή της είναι τσακισμένη αντήχηση ενός άλλου κόσμου. Ιδανικού κόσμου, ασφαλούς και τέλειου σαν τότε που, παιδί, κοιμόταν στο πατρικό σπίτι. Οι νοσταλγίες, οι πόθοι της, η λαχτάρα της, οι πόνοι της, οι εκρηκτικές, παράλογες ελπίδες της, μοιάζουν με νύξεις, με μισοσβησμένα μηνύματα αυτού του άλλου κόσμου που την καλεί και τη σαγηνεύει.
     Στον ορίζοντα της όρασής της ανεβαίνει μια στήλη λευκού καπνού που της υπόσχεται πως κάτι συμβαίνει πέρα απ’ αυτόν τον ορίζοντα.
     Η συντριβή των περασμένων μηνών την μετέτρεψε. Αντί να τη διαλύσει, κάτι έδεσε. Λες κι η φωτιά του πόνου να έλιωσε τα αιχμηρά υλικά της καρδιάς της, να τα μαλάκωσε, να τα έχυσε το ένα στο άλλο και μετά να τα στερέωσε σε ακαθόριστο αλλά ωραίο σχήμα. Έρμα στο τρελό καράβι της ζωής.
Δόξα τω Θεώ, δε σκορπίστηκε, δεν τρελάθηκε, μαζεύτηκε και νιώθει καλά μέσα στη ποίηση του κόσμου που θα την οδηγήσει στον ποιητή.
     Νομίζει πως θα ‘ρθει η μέρα που θα είναι έτοιμη να ερωτευτεί πάλι. Δεν ξέρει πότε, δεν ξέρει ποιόν, όμως, τώρα, που της γκρεμίσθηκε το μόνιμο είδωλο του έρωτά της, τώρα που βρήκε κουράγιο να ξεφύγει από ένα είδωλο γάμου και να εισχωρήσει σε μια θαρραλέα μοναξιά, νομίζει πως θα ‘ρθει η μέρα που θα ερωτευτεί τον έρωτα πάλι. Αισθάνεται ν’ ανοίγει, σιγά-σιγά σαν αχιβάδα, να αχνοφέγγει σαν φίλντισι. Ανοίγει και περιμένει ακόμα και τώρα που το έμαθε, πως ο έρωτας είναι για το άπιαστο, πως ο πόθος είναι προς το ανέφικτο. Πως η παρουσία φωλιάζει σε απουσίες. Ο ωραιότερος εραστής είναι ο αναμενόμενος κι ο γλυκύτερος σύντροφος ο ερχόμενος.
     Όταν, κάποτε, αυτό που πολύ προσδοκάς να συμβεί, συμβαίνει, σ’ αφήνει την αλλόκοτη γεύση του ανικανοποίητου μια και σπάνια συμπίπτει μ’ εκείνο που περίμενες.
     Αργά και πού, κάποιες στιγμές μονάχα, ανεπαίσθητες στιγμές, ανοίγουν οι ουρανοί, γίνονται όλα όπως τα θέλησες ή κι ακόμα καλύτερα απ’ όσο τα θέλησες, ίσα-ίσα για να σε κεντρίσουνε και ν’ αρχίσεις, μετά, ξανά να περιμένεις.
     Σπάνια κανείς το αποδέχεται αυτό γιατί, πώς γίνεται να ερωτεύεται αν δεν πιστεύει στα απίστευτα, αν δεν μπορεί να λέει κάθε φορά, «αυτή τη φορά θα είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα» ή «Εγώ όμως θα τα καταφέρω!».
     Κι εκεί ακριβώς, σ’ αυτήν την, εκ πρώτης όψεως, σχεδόν γελοία αφέλεια, προβάλλει το θαύμα της πίστης και της ελπίδας που, ενώ χτίζει κόσμους από υλικά ονείρου, μπορεί να στεγάσει τον άνθρωπο στερεότερα και ασφαλέστερα απ’ τα υλικά των οικοδομών. }


Μάρω Βαμβουνάκη – Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο (απόσπασμα)
Εκδόσεις: ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ ( Αθήνα 2001)
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Μάρω Βαμβουνάκη

Αγαπημένα αποσπάσματα απο Μάρω Βαμβουνάκη

11 Αυγούστου 2011

Αγαπημένα αποσπάσματα απο Μάρω Βαμβουνάκη


Το φάντασμα της αξόδευτης Αγάπης

1. Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ’ αυτά που δεν έχεις αλλά απ’ αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ’ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι’ αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…"
 2. «Τα παιδιά γνωρίζουν για μας περισσότερα από όσο εμείς για τον εαυτό μας, για το τι συμβαίνει στην οικογένεια, κι ας το κρατούν επτασφράγιστο μυστικό οι μεγάλοι. Ξεχωρίζουν αυτόματα ποιος ξένος είναι καλός άνθρωπος, τις προθέσεις του, την ψυχική του ποιότητα, αγαπούν σπαρακτικά, θυσιαστικά τα σκυλάκια, τα πουλιά, όλα τα ελάχιστα και ασθενή του κόσμου, γιατί καταλαβαίνουν τη μετοχή τους στην Αλήθεια.Και πόσο δύσκολο να θες να διδάξεις στα παιδιά του Παραδείσου τους κανονισμούς της δικής μας κατάστασης, της πτώσης μας. Να τα προσαρμόσεις! Πού;…Να τους αφαιρείς την αγαλλίαση, την έκσταση, κάνοντάς τα όλο και πιο λογικά, συμβατικά λογικά, να τα πονηρεύεις να επιζήσουν. Για να επιζήσουν θα πρέπει να τους μειώνεις και να τους λερώνεις το να ζουν. Να τα κατεβάσεις από το υπέρλογο όπου ταξιδεύουν σαν άγγελοι και να τα προσγειώσεις στον κόσμο που τόσο συμβιβασμένα και μίζερα φτιάξαμε όπως-όπως οι μεγάλοι. Να τους περιορίσεις την απέραντη ύπαρξη σε μια κοσμική, άρα υποκριτική ύπαρξη. Ίσως γι’ αυτό είναι συχνά μελαγχολικά κι απόμακρα, ίσως γι’ αυτό όσο πάνε προς την εφηβεία μας βγάζουν το θυμό τους. Μια αχνή αίσθηση εξορίας στο βλέμμα τους ανατέλλει από νωρίς.»
3. «Τίποτα μα τίποτα δεν εξοργίζει τον άνθρωπο όσο το να του στερούν την ελευθερία του, να μην του επιτρέπουν να είναι ο εαυτός του, είτε το καταλαβαίνει συνειδητά είτε όχι. ….. Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε, μόνο εκεί στο βυθό του βρίσκεται η Κόλαση κι ο Παράδεισός μας, γι αυτό και προς τα κει, προς τα μέσα, αξίζει να οδοιπορούμε. Κάθε δρόμος, και ο πιο μακρινός, και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά, από και περνάει. Από κει περνάει ακόμα και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε. Γι αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: να βρούμε τον εαυτό μας.»

 4. «Δεν είναι κακό να ζει κανείς μόνος, αντιθέτως, όποιος ασκηθεί να αντέχει τη μοναξιά έχει τη δύναμη να αντέχει πάρα πολλά και όχι μόνο να αντέχει αλλά και να απολαμβάνει πάρα πολλά που αλλιώς δε θα μπορούσε να διακρίνει. Η μοναξιά είναι το ορυχείο της δύναμης και της αυτογνωσίας. Δεν ζει καλά κανείς παρά μόνος, έφτασε να λέει ο Διονύσιος Σολωμός. Μια μοναξιά όμως που δεν αποτελεί καταφύγιο δειλίας. Μόνο τότε. Η επιλεγμένη μοναχικότητα όχι η εξαναγκαστική».

Η μοναξιά είναι από χώμα...

1. " Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.

Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο σου, σ' αυτό το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν. Σκιές του απέραντου. Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες, προσπερνούσε από μια σου έκφραση, από μια σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε.

Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος.

Ό,τι κι αν σου πω δεν θα σου μεταδώσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω έτσι. Το απέραντο είναι άπιαστο, απερίγραπτο, ακαθόριστο. Χιλιάδες να λέω εναντίον σου αμέσως θα παραλύσουν μπροστά στη γρήγορη κίνηση του χεριού σου μόλις σηκωθεί για να φτάσει στα χείλη σου και να δαγκώσεις το μικρό σου νυχάκι σμίγοντας τα φρύδια σα να σκέφτεσαι κάτι δύσκολο.

Για μια τέτοια κίνηση, κάποιες ώρες, ένιωθα έτοιμος και τη ζωή μου να δώσω.

Για μια τέτοια κίνηση!

Σαν σινιάλο άλλων κόσμων ερχόταν προς εμένα κι ανέτρεπε όσα σου καταμαρτυρούσα. Από κατήγορο με μετέτρεπε σε ζητιάνο σου!

Για μια τέτοια κίνηση!

Δεν θα απορήσω ποτέ ξανά για το τι είναι εκείνο που αλυσοδένει ένα ζευγάρι. Δεν φαίνεται αυτό που αλυσοδένει. Εμείς οι απ' έξω δεν βλέπουμε τίποτα όμως ένας άντρας κανείς δεν ξέρει τι σινιάλα δέχεται από το βλέμμα μια γυναίκας, απ' την ανάσα της, από το γέλιο της, από την πιο ανεπαίσθητη χειρονομία της, από το άρωμά της.


2. «Πώς ν’ απαλλάξω τη σκέψη μου απ’ τις ερμηνείες των άλλων έτσι που να μη σου λέω «σ’ αγαπώ»,γιατί όσα κάνουμε μιμούνται τις ταινίες,τα διαβάσματα,τα τραγούδια που μας πρωτοδίδαξαν αυτή τη φράση;Να σου λέω «Σ’ ΑΓΑΠΩ»,γιατί ένα αρχέγονο κύμα βγαίνει από βαθιά μου,πρωτοφανές,άγνωστο και λέει έτσι… «

3. «Τα μικρά παιδιά δεν φτιάχνουν μύθους γιατί τα παιδιά ζουν απ’ ευθείας χωρίς διερμηνείς και μεσάζοντες. Η πραγματικότητα των παιδιών είναι τα παραμύθια μας και η παραμυθία μας για το χαμένο παράδεισο στην εξορία μας. Τα παιδιά από μόνα τους ξέρουν. Μπορούν ν’ αποκρυπτογραφούν τα μαγικά σημάδια του κόσμου γιατί την έχουν την καθαρή όραση που συλλαμβάνει τα άφαντα, ενώ εμείς τη χάσαμε με τα χρόνια και με τις γνώσεις. Τα παιδιά είναι σοβαρότερα και συνεπέστερα απ’ τους μεγάλους γι’ αυτό κι εγώ στο παλιό ζαρωμένο παιδί που απέμεινε μέσα μου προστρέχω όταν είναι να αισθανθώ τα πιο σπουδαία. Ένα παιδί από παλιά κι από βαθιά βγαίνει κι αποφασίζει στις εσχατιές της ζωής μας. Υπάρχει ένα παιδί μέσα μου που ξέμεινε, δεν την ξεχνά την ποίηση των πραγμάτων που χρόνια πριν αντίκρυσε και ζει με την αόριστη νοσταλγία της ανικανοποίητο πια και λυπημένο. Γιατί τίποτα δεν συγκρίνεται με την ποίηση των πράγματων στην παιδική ματιά, όλα είναι κατώτερά της από δω κι ύστερα.»

4. «Να υπάρχω μονάχα, να σ’ αγαπώ μονάχα και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω. Ούτε την παρουσία μου να μη χρειάζεται να δηλώνω πια. Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ, όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα και τα φυσικά. Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε κρίνω και εντελώς σε αποδέχομαι. Γλίτωσα από το μαρτύριο να προσπαθώ συνεχώς να σε διορθώνω. Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω. Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει κι εσύ πια δεν μου λείπεις αφού στης αγάπης τον τόπο δεν χωρά η απόσταση. Σ’ αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι, είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι είμαι έρχεσαι.»

Τηλεφωνήματα και ενοχές

«Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν πικραίνεται.Είναι εκείνος που φοβάται και πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο ευαίσθητος-,αλλά ο φόβος δε μεταλάσσει τις αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του.»

Ο παλιάτσος και η Άνιμα

«Εγωιστής είναι τελικά ένας δειλός, τόσο δειλός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα ουσιαστικό, ούτε να αγαπάει τον εαυτό του. Και εγωιστής δεν είναι εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του, όπως επιπόλαια νομίζουμε. Εγωιστής είναι εκείνος που δεν αγαπάει τον εαυτό του. Που γι’ αυτό ακριβώς προσπαθεί να πείσει τους άλλους πως αξίζει, πως είναι σπουδαίος. Επειδή δεν το πιστεύει ο ίδιος. Αγωνίζεται με κάθε τρόπο να επιβάλει τούτη την καλή μαρτυρία, ώστε η μαρτυρία να επιστρέψει στον ίδιο και να γλιτώσει από την αυτοαμφισβήτηση. Γι’ αυτό άλλωστε ο εγωισμός ενέχει βία. Γιατί κουβαλάει αγωνία΄ανάγκη και τρόμο πτώσης στο εσώτερο κενό.»

Πηγή: Μάρω Βαμβουνάκη

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Αποφθέγματα για την Σιωπή

Αποφθέγματα για την Σιωπή

  • Αληθινή αγάπη: όταν δε χρειάζεται και να πεις τίποτα Γαλλική παροιμία
  • Αν η σιωπή ταιριάζει και στον σοφό, άραγε πόσες φορές περισσότερο ταιριάζει στον ανόητο Ταλμούντ
  • Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής Άγνωστος
  • Ας είναι ευλογημένη η σιωπή! Γιατί μέσα σ' αυτήν θα μ' ακούσεις να μιλώ Γκιμπράν Χαλίλ
  • Ασφαλώς, οι υποθέσεις των ανθρώπων θα ήσαν πιο ευτυχισμένες, αν η δύναμη των ανθρώπων να σιωπούν ήταν ίση με την δύναμη τους να μιλούν. Η πείρα, όμως, περισσότερο από αρκετά μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τίποτε με τόση δυσκολία όσο τη γλώσσα τους Σπινόζα Μπ.
  • Αυτοί που έχουν τη γνώση, δε μιλούν. Αυτοί που μιλούν, δεν έχουν γνώση Λαο Τσι
  • Αυτός που μιλάει δεν ξέρει. Αυτός που ξέρει δεν μιλάει Λάο Τσε
  • Αυτός που ξέρει να σιωπά, απλώς δεν μπορεί να μιλήσει σωστά Γιενς Βάλτερ
  • Αυτός που όταν έχει άδικο σιωπά, είναι σοφός. Αυτός που σιωπά, αν και ξέρει πως έχει δίκιο, είναι παντρεμένος Σω Μπέρναρντ
  • Για μια θυσία που κάνεις επιβάλλεται η σιγή Ευριπίδης
  • Για να επιβάλεις τη σιωπή σε ένα πρόσωπο, σίγα πρώτος εσύ Σενέκας
  • Για όσα δεν μπορούμε να μιλήσουμε, καλύτερα να μένουμε σιωπηλοί (Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen) Βιτγκενστάιν Λούντβιχ
  • Γνήσιος έπαινος για τη γυναίκα είναι η σιωπή Ευριπίδης
  • Γυναιξί σιγή κόσμον φέρει (Η σιωπή στολίζει τις γυναίκες) Σοφοκλής
  • Δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ερωτευμένων, όταν και οι δυο σιωπούν Τουρνιέ Α.
  • Δεν υπάρχει τόσο ταπεινωτική απάντηση, όσο η περιφρονητική σιωπή Ντε Μονταίν
  • Εάν η γυναίκα δεν ξέρει τι να πει, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα σιωπήσει Μάμτσιτς Μ.
  • Εάν θέλεις να ζεις σε ειρήνη, μη βλέπεις τίποτα, μην ακούς τίποτα, σιώπα Ιταλική παροιμία
  • Εάν μόνο ακούτε τα ειπωμένα, τότε είστε ένας μαθητής. Ακούτε τις λέξεις και χάνετε την σιωπή. Εκείνη τη στιγμή που θ' αρχίσετε ν' ακούτε τη σιωπή, τότε θα γίνεστε ένας μυημένος, αληθινός μαθητής Όσσο
  • Εάν στην ερώτησή σας απάντησα με σιωπή, αυτό σημαίνει ότι είμαι σίγουρος πως ερμηνεύοντας αυτήν την σιωπή θα βρείτε την πιο σωστή απάντηση παρά ακούγοντας τη "σωστότερη" απάντησή μου Σοϊλεμεζίδης Γ.
  • Εάν το Α είναι η επιτυχία στη ζωή, τότε το Α ισούται με χ συν ψ συν z. Το χ είναι η εργασία, το ψ είναι το παιχνίδι και το z είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό Σκυλλουργιώτης
  • Εκεί που πολύ μιλάνε η σιωπή γίνεται αρετή Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
  • Εκείνος που έχει υπάκουα γλώσσα συνήθως σιωπά Λετς Σ.
  • Έμαθα να σιωπώ απ' τον φλύαρο, να είμαι επιεικής απ' τον φανατικό, έμαθα την καλοσύνη απ' τον μοχθηρό, αλλά όσο και παράξενο να φαίνετε δε νιώθω ούτε μια στάλα ευγνωμοσύνης στους δασκάλους μου Ντζεμπράν Ντ.
  • Η αλήθεια σιωπά όταν μιλάνε τα λεφτά Ρώσικη παροιμία
  • Η αληθινή λύπη φέρνει σιγή στην καρδιά. Η χαρά έχει τους φίλους της και η λύπη τη μοναξιά της
  • Η αμαρτία γράφει ιστορία. Η καλοσύνη σιωπά Λούθηρος
  • Η ανομία εξιστορείται, η αγαθότητα σιγά Γκαίτε
  • Η αξία αναμφιβόλως χάνει όταν περιαυτολογεί, αλλά και όταν σιωπεί ακαίρως, δεν ωφελεί Αιγινίτης Δ.
  • Η βαθειά επικοινωνία συμβαίνει μέσα στη σιωπή, όχι μέσα από λέξεις Άγνωστος
  • Η Γνώση είναι ένα παιδί που έκανε μια ανακάλυψη και με κραυγές χαράς τρέχει στους δρόμους. Ενώ η Σοφία διατηρεί την ανακάλυψη της μες στη βαθιά σιωπή Αουρομπίντο Σ.
  • Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή να λες κάτι καλύτερο από την σιωπή ή να σωπαίνεις) Ευριπίδης
  • Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή νας λες κάτι που αξίζει περισσότερο απ' τη σιωπή, ή αλλιώς σιώπα!) Μένανδρος
  • Η λευκή σελίδα ποθεί τη λέξη, η λέξη το θραύσμα το θραύσμα τη σιωπή η σιωπή το ποίημα της σιωπής το ποίημα της σιωπής, τη λευκή σελίδα Βλαβιανός Χ.
  • Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να παραμένεις σιωπηλός, ενώ μιλάς Άγνωστος
  • Η μουσική εκφράζει αυτά που θα'ταν καλύτερο να αποσιωπηθούν Σούμαν Κλάρα
  • Η ουσία του διαλογισμού είναι στο να είσαι τόσο σιωπηλός, ώστε να μη υπάρχει κάποια παραμικρή κίνηση της σκέψης, για να μη μπουν κάποιες λέξεις μεταξύ σας και της πραγματικότητας, για να μείνετε πραγματικά μόνος. Αυτή η μοναχικότητα, αυτή η καθαρότητα, αυτό το ξάστερο ουρανό της ύπαρξής σας είναι ο αληθινός διαλογισμός Όσσο
  • Ή πρέπει να σιωπήσεις, ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή Πυθαγόρας
  • Η σιωπή είναι βαθιά σαν την αιωνιότητα, τα λόγια ρηχά σαν το χρόνο Καρλάιλ Τομας
  • Η σιωπή είναι βαθιά σαν την Αιωνιότητα. Η ομιλία ρηχή σαν τον Χρόνο Καρλάιλ Τ.
  • Η σιωπή είναι βουβή, όμως υπάρχουν και εκρηκτικές σιωπές Άγνωστος
  • Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δε θα σε προδώσει Κομφούκιος
  • Η σιωπή είναι η πιο τέλεια έκφραση της περιφρόνησης Σω Μπ.
  • Η σιωπή είναι η συνέχεια των επιχειρημάτων με άλλα μέσα Τσε Γκεβάρα Ε.
  • Η σιωπή είναι μια αξεπέραστη απάντηση Άγνωστος
  • Η σιωπή είναι μια αρετή που μπορεί κάποτε να αποβεί εγκληματική Ντε Μαρινιάκ
  • Η σιωπή είναι μια μορφή ομιλίας, που δε ζητάει απάντηση, είναι κοφτή, κρύα και σκληρή Άγνωστος
  • Η σιωπή είναι πιο μουσική απ’ οποιοδήποτε τραγούδι Ροσσέτι Χ.
  • Η σιωπή είναι σοφία, από εκεί εκπορεύεται κάθε σοφία, αν το μωρό του τρυγονιού δε γουργούριζε δε θα τραβούσε κοντά του το μωρό του φιδιού που τριγυρίζει Μεντζντούμπ
  • Η σιωπή είναι τα αγία των αγίων της σοφίας: εκεί φυλάνε όχι μόνο τα μυστικά, αλλά και τα ελαττώματα Ζαχαρίε Κ.
  • Η σιωπή είναι το πλέον ακαταμάχητο επιχείρημα Μπίλλινγκς Τζ.
  • Η σιωπή είναι το στολίδι του σοφού και το προσωπείο του βλάκα Αραβική παροιμία
  • Η σιωπή είπε τα σοφότερα και υψηλότερα λόγια Άγνωστος
  • Η σιωπή θα μας σώσει από το άδικο, αλλά θα μας στερήσει τη δυνατότητα να έχουμε δίκαιο. Στραβίνσκι Ι.
  • Η σιωπή μερικές φορές σημαίνει πολύ αυστηρή κριτική Μπάκστον Τσ.
  • Η σιωπηλή γυναίκα είναι δώρο Θεού Γαλλική παροιμία
  • Η σιωπηρή πράξη είναι καλύτερη από την ανώφελη λέξη Άγνωστος
  • Η σοφία αποτελείται από δυο μέρη: πρώτα, να έχεις να πεις πολλά και δεύτερο, να μην πεις τίποτα Άγνωστος
  • Η συζήτηση διδάσκει, η σιωπή μορφώνει Άγνωστος
  • Η συμφορά είναι φιλοσοφία σιωπηλή Δημητρακόπουλος Π.
  • Η τέχνη να μιλάς έχει ως φυσική συμπλήρωση την επιστήμη να σιωπάς Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
  • Η φλυαρία των ΜΜΕ είναι η υπεραξία της σιωπής μας
  • Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός Ρουμί
  • Καλύτερα να αποκαλύψεις την εξυπνάδα σου σιωπηλά, παρά μιλώντας Σοπενάουερ Α.
  • Καλύτερα να σιωπάς αν δεν έχεις κανόνι Ινδική παροιμία
  • Καμιά εκδίκηση δεν μπορεί να συγκριθεί με σιωπηλή περιφρόνηση, επειδή αυτή αποτελεί θάψιμο του συκοφάντη στη λάσπη της δικής του μηδαμινότητας Γρασιάν Μπ.
  • Κανείς ανόητος δεν ξέρει ποτέ πότε πρέπει να σιωπά
  • Κατά τη δικτατορία οι άνθρωποι σιωπούν, κατά την δημοκρατία σωπαίνουν Βιγκούσιν Α.
  • Κλειστό το στόμα / Σιωπή (Acqua in bocca) Ιταλική Παροιμία
  • Μάζεψα τα πιο όμορφα, τα πιο σοφά Λόγια, για να κατανοήσω πως στην κορυφή της ομορφιάς, της αρμονίας και της σοφίας βρίσκεται η Σιωπή Σοϊλεμεζίδης Γ.
  • Μάθε ν’ ακούς τη σιωπή μέσα σου και να ξέρεις ότι καθετί σ’ αυτή τη ζωή έχει κάποιο σκοπό. Δεν υπάρχουν λάθη, ούτε συμπτώσεις, καθετί που συμβαίνει είναι ένα δώρο που μας δίνεται για να μάθουμε κάτι απ’ αυτό Kubler - Ross Elisabet
  • Μάλιστα, μπορείς έξυπνα να μιλάς, όμως καλύτερα είναι έξυπνα να σιωπάς Πλούταρχος
  • Με την άδικη πατρίδα σου να συμπεριφέρεσαι όπως με την μητρυιά: να σιωπάς Πυθαγόρας
  • Μεγαλιώδης η σιγή, ανούσια όλα τα άλλα Ντε Βινύ Αλφρέ
  • Μείνε σιωπηλός, μη σκέπτεσαι, και όλα θα γίνουν κατανοητά Σεγκαν Γιαντσι (Σοσαν Καντσι)
  • Μερικές φορές η σιωπή είναι πιο πολυσήμαντη και υψηλή, παρά η πιο ευγενική και εκφραστική ευγλωττία Άντισον Ντ.
  • Μη λέγεις πάντοτε όσα γνωρίζεις. Αλλά γνώριζε πάντοτε τα όσα λέγεις Σωκράτης
  • Μόνον η σιωπή είναι ωραίο πράγμα. Όλα τα άλλα είναι αδυναμία Ντε Βινύ
  • Να είσαι περήφανος, αυστηρός. Μην ζητήσεις καμιά παρηγοριά από κανέναν, υπόφερε σιωπηλά Ντοστογιέφσκι
  • Να σιωπά εκείνος που έδωσε, να μιλάει εκείνος που πήρε. Θερβάντες
  • Να'ναι ευλογημένοι όσοι, ενώ δεν έχουν τίποτα να πουν, κρατούν το στόμα τους κλειστό Βαλεντιν Καρλ
  • Ο βλάκας λάμπει από εξυπνάδα, όσο διατηρεί τη σιωπή Άγνωστος
  • Ο διαλογισμός σου δίνει την τόλμη να είσαι σιωπηλός, μόνος…και ευτυχισμένος Όσσο
  • Ο δρόμος για την τελειότητα είναι αυτός της σιωπής
  • Ο ένας σιωπά γιατί δεν έχει να πει τίποτα, ο άλλος, γιατί σκέφτεται. - Λέων Τολστόι
  • Ο κάθε άνθρωπος που έχει την ικανότητα να απολαμβάνει τη σιωπή, δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει πολιτικός. Ούτε θα τον επισκεφθεί η σκέψη να γίνει πρωθυπουργός. Αυτό δεν είναι για τους ανθρώπους που διαλογίζονται, είναι για μετριότητες. Όσσο
  • Ο καλύτερος κήρυκας είναι ο μύρμηγκας, γιατί δε μιλάει Άγνωστος
  • Ο ρήτορας Ισοκράτης ζήτησε διπλή αμοιβή από τον Καρεώνα που ήταν φλύαρος και ήθελε να σπουδάσει κοντά του. Και όταν αυτός του ζήτησε τον λόγο, ο Ισοκράτης είπε, τον ένα μισθό για να μάθεις να μιλάς και τον άλλο για να μάθεις να σιωπάς Ισοκράτης
  • Ο σιωπηλός λόγος είναι ο εκφραστικότερος Κουζέν
  • Ο σοφός φίλος μου είχε μερικές αναλαμπές σιωπής, που έκαναν τη συζήτηση μαζί του απολαυστική Σμιθ Σ.
  • Οι γονείς, μας μαθαίνουν να μιλάμε, ενώ ο κόσμος, μας μαθαίνει να σιωπούμε Τσεχικό ρητό
  • Οι λέξεις είναι απλώς το δοχείο. Η σιωπή είναι το περιεχόμενο Οσσό
  • Οι μικρές λύπες είναι φλύαρες, η μεγάλη οδύνη είναι σιωπηλή Σενέκας
  • Οι σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό κι απ’ το τραγούδι: τη σιωπή τους. Κάφκα Φ.
  • Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι το να μιλάς, αλλά το να μη χρειάζεται να μιλήσεις Βιετναμέζικη παροιμία
  • Οι σοφοί άνθρωποι συνήθως σιωπούν. Όταν όμως που κάτι, τους αντιλαμβανόμαστε από τη δυσάρεστη μυρωδιά του στόματός τους Ζάπα Φρανκ
  • Όλες οι μεγάλες απολαύσεις είναι σιωπηλές Άγνωστος
  • Όλοι μιλούν. Κανένας δεν μιλά για τη σιωπή. Γι' αυτό έχουν χάσει την αξία τους τα λόγια Άγνωστος
  • Όσο βαθύτερη είναι η λύπη, τόσο λιγότερο φωνάζει Ταλμούδ
  • Όσο μια λέξη μένει ανείπωτη, είσαι ο αφέντης της, μόλις την ξεστομίσεις, γίνεσαι σκλάβος της Γκάμπριολ Ιμπν
  • Όταν μιλάς οι λέξεις πρέπει να είναι καλύτερες από την σιωπή. - Λέων Τολστόι
  • Όταν ο μικρός άνθρωπος αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο, κάνει πολλές ερωτήσεις. Όταν μεγαλώνει, αρχίζει να μιλάει πολύ. Και μόνο όταν ο άνθρωπος κατανοεί την ευφράδεια της σιωπής, τότε γένεται ενήλικος Άγνωστος
  • Όταν οι αυτόπτες μάρτυρες σιωπούν τότε γεννιούνται οι μύθοι Έρεμπουργκ Η.
  • Ουδέν εστιν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ο δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον
  • (Τίποτε απ' αυτά που απ' έξω μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο, δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο. Αυτά όμως που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο, αυτά τον κάνουν ακάθαρτο) Ιησούς Χριστός, κατά Μάρκον 7:15
  • Πολλές φορές λυπήθηκα για αυτά που είπα, άλλα ελάχιστες φορές μετάνιωσα που κράτησα τη σιωπή Ακινάτης Θ.
  • Πότε πότε, βρισκόμενος πάνω στην σκηνή μπορείς ν’ ακούσεις τον καλύτερο ήχο που μπορεί ν’ ακούσει κάθε ηθοποιός. Αυτόν τον ήχο είναι αδύνατον ν’ ακούσεις στον κινηματόγραφο ή στην τηλεόραση. Είναι ο ήχος μιας θαυμάσιας, βαθιάς σιωπής, που σημαίνει πως πέτυχες τον στόχο Βίντερς Σ.
  • Πρέπει να έχει κανείς άπειρο πνεύμα για να σιωπά πάντοτε και ελάχιστη κρίση για να μιλά διαρκώς. Ενα άδειο βαρέλι κάνει περισσότερο θόρυβο από ένα βαρέλι γεμάτο
  • Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. Τα λόγια εμποδίζουν να βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή. Ρουμί
  • Προτιμώ ο λαός μου να σιωπά, παρά να μιλάει Αμίν Ίντι
  • Πρώτα τρεις φορές σκέψου και μετά μην πεις τίποτα Ρενιέ Α.
  • Σε δυό περιστάσεις ο λόγος είναι προτιμότερος της σιωπής. Όταν κάποιος γνωρίζει τι θα πει και όταν είναι ανάγκη να μιλήσει Ισοκράτης
  • Σιγή και μοναξιά είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής Κλεάνθης
  • Σιγή και μοναχικότητα είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής Λονγκφέλλοου Χ.
  • Σιωπάς καλύτερα, παρά μιλάς Ταλμούντ
  • Σιωπή: εκείνο που κάνει την συνηθισμένη γυναίκα μυστηριώδη. Βεβαίως, αν δεν είναι βουβή Καζακέβιτς Α.
  • Σιωπηλότητα και σεμνότητα: προσόντα πολύ χρήσιμα για την κουβέντα Ντε Μονταίν
  • Στον έρωτα περισσότερο ωφελεί η σιωπή, παρά ο λόγος
  • Στους ανόητους η απάντηση είναι η σιωπή Αλ Μααλί Ου.
  • Συνήθως ο σοφός σιωπάει όχι γιατί δεν έχει να πει τίποτα, αλλά γιατί έχει να σκεφτεί κάτι Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
  • Συχνά είναι καλύτερα να σωπάσεις και να σε νομίσουν βλάκα, παρά να μιλήσεις και να μην αμφιβάλλουν γι' αυτό Άγνωστος
  • Τα μάτια της σιωπηλής καρδιάς βλέπουν σε μέγα βάθος και τα αυτιά του σιωπηλού μυαλού ακούνε θαύματα ανείπωτα Άγιος Ησύχιος της Ιερουσαλήμ
  • Τα πιο απάνθρωπα ψέματα λέγονται συνήθως, με σιωπή Στήβενσον Ρ.
  • Τα φρόνιμα παιδιά φροντίζουν να σιωπούν Αρχαίο ρητό
  • Τέχνη: διάλογος, όπου ο συνομιλητής σιωπάει Λαντάου Γ.
  • Το 80 τοις εκατόν των προβλημάτων της ζωής θα εξαφανίζονταν, αν μπορούσαμε να αναγκάζουμε τον εαυτό μας να καθίσει και να σιωπήσει. Κούλριτζ Κ.
  • Το αίσθημα της Πατρίδας πρέπει να είναι λιγομίλητο και συγκρατημένο, χωρίς κούνημα των χεριών και χωρίς το ξεπέταγμα μπροστά απ' όλους. Το αίσθημα της Πατρίδας είναι μια Μεγάλη Ζεστή Σιωπή Ρόζανοφ Β.
  • Το βάθος της αγάπης δεν μπορείς να το εκφράσεις ούτε με τα λόγια, ούτε με τη σιωπή Ντουρακόφ καθηγητής
  • Το καλύτερο είναι η σιωπή. Το αμέσως καλύτερο είναι η αγάπη, η ποίηση, το τραγούδι Όσσο
  • Το καλύτερο επιχείρημα στην λογομαχία με τον κουφό και τυφλό είναι η σιωπή Χάνιν Λ.
  • Το να μιλάς είναι ασήμι. Αλλά η σιωπή είναι χρυσός Κέλλερ Γκόττφριντ
  • Το πρόβλημα των ζευγαριών είναι σε γενικές γραμμές αυτό: Οι στιγμές της σιωπής σιγά σιγά αυξάνονται, μέχρι που η σιγή γίνεται απόλυτη Ντεπαρντιέ Ζεράρ
  • Το ραδιόφωνο είναι ένα αυτόματο όπλο που πυροβολεί αδιάκοπα τη σιωπή Πίκαρντ Μ.
  • Το σπανιώτερο και περισσότερο αναγκαίο τάλαντο είναι να μιλάμε όταν πρέπει και να γνωρίζουμε να σιωπούμε Μπουαλώ
  • Το τέλμα του Συλλογισμού μου είναι καλυμμένο με βούρκο της Σιωπής. Πότε πότε το διαταράσσει ο κοασμός του Γνωμικού και ο ανόητος βάτραχος της Σκέψης κρύβεται μες στο βάθος της Σιωπηρής Συγκέντρωσης Ποντβόντνι Α.
  • Τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον κρίνουμε μόνο από τον τρόπο που ομιλεί, αλλά από τον τρόπο που σωπαίνει Κόλτον
ioanna mips