η φύση του εδάφους

η φύση του εδάφους

Με κάθε ειλικρίνεια, σ' αυτόν τον χώρο δεν νοιώθω μόνη.

Στην σύντομη απουσία μου, ένας πολύ αγαπημένος φίλος αυτής εδώ της παρέας, αγωνιστής καθαρόαιμος, παθιασμένος με όσα όλοι εμείς παλεύουμε να κρατήσουμε όρθια, ένας άνθρωπος που δεν διστάζει χρόνια ολόκληρα να τα βάζει με ό,τι στέκεται εμπόδιο στα ιδανικά στα οποία έχει τάξει τον εαυτό του, χωρίς να υπολογίζει προσωπικό κόστος και κούραση, οργίστηκε -είμαι σίγουρη όχι άδικα- και ήδη, με το πείσμα αμετανόητου έφηβου που θαυμάζω, ανασυντάχθηκε. Του αφιερώνω λίγα λόγια του Κάφκα.

Στον Θερσίτη λοιπόν, με την αμέριστη συμπαράστασή μου στο πάθος και την πίστη του.

"Αν περπατούσες σε ίσιωμα και είχες την καλή θέληση να βαδίσεις, έκανες όμως βήματα προς τα πίσω, τότε αυτό θα ήταν απελπιστικό. Αφού όμως αναρριχιέσαι σε μια τόσο απότομη πλαγιά, τόσο απότομη περίπου, ώστε να βλέπεις τον ίδιο τον εαυτό σου από κάτω, τα βήματα προς τα πίσω μπορεί να έχουν προκληθεί μόνο από τη φύση του εδάφους, και δεν πρέπει να απελπίζεσαι."

Φραντς Κάφκα, Αφορισμοί

(η φωτογραφία είναι του Ηλιογράφου)

Αναρτήθηκε από Λορελάη στις 12:04 μ.μ.