Άνευ προηγουμένου

Κατά κανόνα, οι άνθρωποι γουστάρουν αρκετά
τις ιστορίες με βρομιές

Michel Houellebecq

Ασφουγγάριστες επιφάνειες. Αποτυπώματα ποδιών και μυστικοί αεροδιάδρομοι ιπτάμενων αντικειμένων. Λεπιδόπτερα, κουνούπια και αερομαχίες πάνω από στόμια και χαραμάδες. Οι σκιές δεν είχαν χώρο πουθενά. Απομακρύνθηκαν πριν ακόμα κλείσουν κουφώματα και κουρτίνες. Κάποια γυναίκα καλλιεργεί επιθυμίες μέσα σε πολύχρωμα κουτιά απορρυπαντικών. Αναμοχλεύει τελετουργικά χημικές προσμίξεις κι αρωματίζει τον χώρο με ανεπαίσθητες εκκενώσεις λεβάντας και λεμονιού. Αργότερα, ημίγυμνα και ημιδιαφανή σώματα παλεύουν μες στο σκοτάδι, ιδρωμένα κάτω απ’ το χνούδι μηρών, χεριών και στήθους. Επιμελημένο σκηνικό κάθε επίδοξης φαντασίας. Νωρίς το πρωί, πάνω στις ίδιες στεγνές επιφάνειες υδρατμοί αργόσυρτων εκπνοών σπάζουν λίγο-λίγο τη σιωπή, σχηματίζοντας σιδηροδρόμους διεθνών μεταφορών, πολυσύχναστα εμπορικά λιμάνια και χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων χωρίς χρέωση και ενσύρματα συστήματα παρακολούθησης. Ελευθερία με άρωμα λεβάντας και λεμονιού άνευ προηγουμένου.

[Η σύγκρουση συντελέστηκε πολύ κοντά στο σημείο επαφής των ανώτερων στρωμάτων της γήινης ατμόσφαιρας με τα τοξικά αέρια κάποιου άγνωστου μέχρι πρότινος πλανήτη, ονόματι xcoelis. Από τα συντρίμμια περισυλλέχθηκε μόνο ένας κάλυκας οργανικής ύλης, καθώς κατέπεσε πάνω σε κάτι τρυφερό σαν ανθρώπινο δέρμα. Οι ειδικοί, όπως αρμόζει σε κάθε υγιής κοινότητα σκεπτόμενων όντων, αδιαφόρησαν για τις συνέπειες του φαινομένου, χαρακτηρίζοντάς το απρόοπτη σύμπτωση ή μεμονωμένο εξωγήινο περιστατικό.]

[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΡΑΚΑ]