Φίλε...
~.~.~
Ακου πως νιώθω,
Ηθελα να είσαι απόψε μαζί μου και να μου κάνεις παρέα.
Καιρό έχουμε να τα πούμε οι δυο μας,καιρό έχουμε να δώσουμε σημασία ο ένας στον άλλο.
Φίλε,περιμένω κάτι να αλλάξει αλλά... όλα μοιάζουν ακόμη πολύ θολά...
Υπάρχει αγάπη γύρω μου,που με αγγίζει...μέ χαιδεύει...με αφήνει κάποιες φορές να μπω στην αγκαλιά της.
'Ερχονται στιγμές που με ηρεμεί,με καταπραΰνει...υπάρχουν όμως και εκείνες οι μοναδικές φορες,που με ανεβάζει πολύ ψηλά...
ΤΟΣΟ...όσο δέν έχει τίποτε αλλο σημαντικό στον κόσμο.
Στο ψηλότερο μέρος της καρδιάς της.
Δεν ξέρω φίλε μα..φοβάμαι...όσο λιγότερο εκείνη με φοβάται και με πλησιάζει...τόσο εγω κανω ένα βήμα πιο εκεί και απομακρύνομαι...άλλες φορές όμως τήν τραβώ μαζί μου και παρασύρω και εκείνη παραπέρα...
Φοβάμαι.
Νομίζω πώς δεν έχω πια την ικανότητα να διαχειριστώ μια απλή εάν θες, σχέση συντροφικότητας...είναι περιπτώσεις που φορτώνω αρνητική ενέργεια μέσα μου που μαζεύεται και γίνεται ένας εκρηκτικός μηχανισμός στο τέλος απο θυμό..ετσι..χωρίς ιδιαίτερη αιτία...που ψάχνει να βρεί διέξοδο...
Αποτέλεσμα,την εκτοξεύω ορμητικά επάνω της...
Φίλε,νομίζω δεν είμαι στα καλά μου...
Ούφ...τι περίεργη νύχτα απόψε...
Ηθελα να είσαι απόψε μαζί μου και να μου κάνεις παρέα.
Καιρό έχουμε να τα πούμε οι δυο μας,καιρό έχουμε να δώσουμε σημασία ο ένας στον άλλο.
Φίλε,περιμένω κάτι να αλλάξει αλλά... όλα μοιάζουν ακόμη πολύ θολά...
Υπάρχει αγάπη γύρω μου,που με αγγίζει...μέ χαιδεύει...με αφήνει κάποιες φορές να μπω στην αγκαλιά της.
'Ερχονται στιγμές που με ηρεμεί,με καταπραΰνει...υπάρχουν όμως και εκείνες οι μοναδικές φορες,που με ανεβάζει πολύ ψηλά...
ΤΟΣΟ...όσο δέν έχει τίποτε αλλο σημαντικό στον κόσμο.
Στο ψηλότερο μέρος της καρδιάς της.
Δεν ξέρω φίλε μα..φοβάμαι...όσο λιγότερο εκείνη με φοβάται και με πλησιάζει...τόσο εγω κανω ένα βήμα πιο εκεί και απομακρύνομαι...άλλες φορές όμως τήν τραβώ μαζί μου και παρασύρω και εκείνη παραπέρα...
Φοβάμαι.
Νομίζω πώς δεν έχω πια την ικανότητα να διαχειριστώ μια απλή εάν θες, σχέση συντροφικότητας...είναι περιπτώσεις που φορτώνω αρνητική ενέργεια μέσα μου που μαζεύεται και γίνεται ένας εκρηκτικός μηχανισμός στο τέλος απο θυμό..ετσι..χωρίς ιδιαίτερη αιτία...που ψάχνει να βρεί διέξοδο...
Αποτέλεσμα,την εκτοξεύω ορμητικά επάνω της...
Φίλε,νομίζω δεν είμαι στα καλά μου...
Ούφ...τι περίεργη νύχτα απόψε...
Ξέρεις,οι
ενοχές μου για αυτό το αποτέλεσμα με κάνουν φορέα δυστυχίας και
μελαγχολώ...νομίζω πώς έχω χάσει τον ατομικό μου προσανατολισμό...
Βρίσκομαι
μονίμως μέσα σε μια πίεση,ανησυχία,προβληματισμό,εκνευρισμό...αυτό όμως
που επιμένει να μου χαλάει καθημερινά την διάθεση είναι το ότι
βρίσκομαι πάντα μέσα στην διαδικασία να σκέφτομαι αυτό το "Πρέπει" και το "Γιατί"
Σκέφτομαι...τι όμορφη που είναι μια αρχή μα...συμπλήρώνει την σκέψη μου και ένα τέλος...
Μπορώ να σκεφτώ μόνο το σήμερα...ΟΧΙ δεν θέλω την αρπαχτή μιας σχέσης...
Φοβάμαι όμως το αύριο...
Δεν θέλω να βλάψω κανέναν...δεν θέλω να πονέσει εκείνη...στη θλίψη που αφήνει ένα τέλος και ύστερα ο αποχωρισμός...
Φίλε,δεν είμαι στα καλά μου...
~.~.~
Μπορώ να σκεφτώ μόνο το σήμερα...ΟΧΙ δεν θέλω την αρπαχτή μιας σχέσης...
Φοβάμαι όμως το αύριο...
Δεν θέλω να βλάψω κανέναν...δεν θέλω να πονέσει εκείνη...στη θλίψη που αφήνει ένα τέλος και ύστερα ο αποχωρισμός...
Φίλε,δεν είμαι στα καλά μου...
~.~.~
Υ.Γ " Συνέχισε να με αγκαλιάζεις ακόμα...έστω και αν διαβάζεις αυτή την κυκλοθυμική μου διάθεση απόψε..άλλωστε...πρέπει να είσαι έτοιμος για μια μεγάλη αγάπη."
Φιλί.!
Για τους επισκέπτες αναγνώστες: .Μην γελάς,ο καλύτερος σου φίλος για να συζητήσεις...είναι ο ίδιος σου ο εαυτός!
..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου