Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Mario Frangoulis - Τον εαυτό του παιδί


Μέσα στης μέρας το σκοτάδι…

… γράφονται και μικρές αναπάντεχες ιστορίες, που ρίχνουν αστρόσκονη στα σκοτεινά μονοπάτια της καθημερινότητας σου  και σου χαρίζουν χαμόγελο, μπορεί και δάκρυ (χαράς)!!! Στη μέση της ζωής σου, μπορεί να έρθουν απρόσμενα, να σε ταξιδέψουν χρόνια πριν και να σ’ αφήσουν να παίξεις με το παιδί, που επιμένεις να κλειδώνεις στο δωμάτιο της μοναξιάς και της μιζέριας!! Να του δώσουν φωνή, για να σου ψιθυρίσει, πως αυτά που έχτισαν τα χέρια παιδιών μέσα στη δική σου ψυχή αντέχουν στο χρόνο και στην “μετάλαξη” των ψυχών, που κανουν τους ανθρώπους σήμερα σκοτεινούς, χωρίς όνειρα!! Και τότε θα έχεις κάθε λόγο να πεις ευχαριστώ… Το γιατί δεν θα μπορείς να το προσδιορίσεις, θα το σκεπάζουν τα παιδικά γέλια και οι θαμπές εικόνες!!! Θα είναι ειλικρινές και αυθεντικό όμως… όπως τα συναισθήματα των παιδιών  που έβαλαν από ένα λιθαράκι μέσα σου, για να χτίσουν τον πύργο της ξεγνοιασιάς και της αθωότητας, που τώρα εσύ μπορείς και τρυπώνεις, για να γελάσεις κρυφά όπως τότε!!!
Σ’ ευχαριστώ…..
Αφιερωμένο… γιατι ο φίλος είναι φίλος απ΄το άπειρο κι ακόμα παραπέρα….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου