Ήρθε σήμερα πάλι.. Η Άτροπος ήταν εδώ..Ήρθε πάλι απόψε..Κοίτα με, πες
μου, μίλα μου ...Προκαλέσαμε εμείς τη μοίρα μας καλώντας την εκείνη τη
νύχτα? Θυμάσαι ?΄Λέγοντας το όνομά της εκείνη τη νύχτα εμείς τη φέραμε
να δέσει τις ψυχές μας?Μίλα μου...Εμείς τη φέραμε?Πες μου...Το δωμάτιο
είναι γεμάτο με καπνό και εγώ χάνομαι.. Όχι δεν μπορεί..Δεν το κάναμε
εμείς.Δεν μπορεί..Αυτή μας επέλεξε.. Είναι το αναπόφευκτο ,το μοιραίο
..Αυτή είναι η Άτροπος...Μα τι λέω?Η αλήθεια είναι μπροστά μου..Την
ξέρεις ,την ξέρω...Όταν αναφέραμε το όνομά της ξέραμε..Μας είχε επιλέξει
γιατί κατάλαβε πως ΞΕΡΑΜΕ..Ξέραμε από εκείνο το βράδυ πως η ζωή μου
ήταν πλέον δική σου και η δική σου ζωή δική μου.Και αυτή απλά μας
κρατάει δεμένους...Χαμογελάω μα φοβάμαι..Μια ζωή είναι πολύ μικρή για να
ζήσει αυτή η αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου