Χωρίς τίτλο.....

Και το τώρα?
Έφυγες, αλλά δεν κρύφτηκες από μένα.
Έμεινες εδώ να μου θυμίζεις τις στιγμές που ζήσαμε.
Νιώθω μεγάλη μοναξιά.
Μια ανεξήγητη, παράλογη μοναξιά..
και εσύ θέλησες να ανοίξεις το δρόμο για να φύγεις από μένα.
Ευτυχώς σε γνώρισα, σε αισθάνθηκα..
Σ' αγάπησα γιατί ήμουν εσύ.
Δεν θέλω να κάνω τίποτα.
Βαρέθηκα να κλαίω.
Και ο χρόνος τίποτα δεν απαλύνει.
Δεν επέλεξα εγώ τη μοναξιά αλλά αυτή έμενα.
Η μοναξιά είναι από σένα καμωμένη.
Η μοναξιά μου ήταν άμυνα απέναντι σε σένα.
Τον έρωτα το έσβησες μέσα σε ένα βράδυ.
Είσαι πρώτος στο να σβήνεις και να αναιρείς..

Κανείς δεν γνωρίζει την μοναξιά που κρύβω μέσα μου.
Κάνει τόσο πολύ κρύο εκεί μέσα..

Θα σε ξαναδώ;

Ναι!
Σε μια άλλη ζωή.
Θα σε περιμένω.
Τι άλλο μπορώ να κάνω;

Αναρτήθηκε από Albatros στις 1:43 μ.μ.